Wat een dag....

Nou, vandaag begon dan de terugreis. We gaan er niet al te veel woorden aan vuil maken. Het uitchecken ging vlot, de rit naar Dover ging vlot, het aan boord gaan ging vlot evenals het van boord gaan. En eigenlijk ging alles vlot, totdat - je raadt het al - we in de buurt van Antwerpen kwamen. Mijn hemel, er kwam geen eind aan. 1,5 uur over 10 kilometer. We zijn bij Kruibeke maar van pure ellende van de snelweg afgegaan want het einde was nog lang niet in zicht.

Niet dat het op de andere wegen nou vlotter ging, want inmiddels zijn we zo vaak langs en door Antwerpen gekomen en afgezien van de heenrit in deze vakantie hebben we alleen maar files, files en nog eens files meegemaakt. Ze zijn maar in 2 dingen goed: claxonneren en remmen.

Maar goed, hoewel we op een gegeven moment het gevoel hadden dat we nooit meer thuis zouden komen, was het einde van Antwerpen en het begin van een redelijk lege snelweg dan toch in zicht. Conny weigerde in België een stop te houden dus we zijn in Hazeldonk bij de Mc gestopt.

En daar was de volgende verbazing. Er waren een stuk of 6 schoolbussen gestopt en mijn hemel wat hebben die blagen (kan echt geen ander net woord bedenken) daar huisgehouden zeg. De vloer en tafels waren bezaaid met patat, hele bekers drinken, verpakkingen, etc. etc. We hadden gewoon last van plaatsvervangende schaamte en hadden diep medelijden met de medewerkers die al die rotzooi weer fijn mochten opruimen. Hoe was het ook alweer in het liedje "het zal je kind maar wezen"...

Anyway, na Hazeldonk konden we lekker doorrijden naar huis. Onderweg nog wel een paar fikse regenbuien gehad, maar tegen half twaalf kwamen we dan toch eindelijk thuis aan. We hebben de auto uitgeladen en daarna niets meer gedaan. Opruimen komt morgen wel.

We hebben een hartstikke leuke vakantie gehad waar we nog best een tijdje op kunnen teren terwijl we gaan nadenken waar we de volgende keer eens naar toe zullen gaan :-) .