Het wordt misschien wat eentonig?

Bij het begin beginnen. We horen soms wat op het dak van het huisje lopen. En vannacht hoorden we heel hard wat op het dak lopen! Zo hard dat we er wakker van werden. Maar geen van ons had er erg veel trek in om het bed uit te gaan en we hebben het maar zo gelaten. Maar als het een vogel is, dan wel eentje van het kaliber Pteranodon. Holy smokes wat een lawaai! Om het tekort aan slaap wat te compenseren, hebben we maar wat langer uitgeslapen.

Het was vandaag mooi weer. En daarmee werd de excursie een buitenactiviteit. En wat kun je dan beter doen dan... een tuin bezoeken. En niet zomaar een tuin, maar eentje van de Royal Horticutural Society: Rosemoor in Great Torrington. Het is een eindje rijden, maar dan heb je ook wat. Tenminste, daar gingen we vanuit. Onderweg hebben we nog even getankt en de rit schoot lekker op. Totdat de navigatie besloot dat de snelste weg toch echt een weg van zo'n 4 meter breed was met tegenliggers en geen uitwijkplekken. Schoot lekker op joh. O nee, toch niet! Tjonge jonge, en dat "slechts" 11 kilometer lang. En we kennen onze pappenheimers zo langzamerhand, dus Conny voorspelde al dat er vast een prachtige normale weg voor RHS Rosemoor langs liep. En ja hoor. Even onthouden voor de terugweg.

Eenmaal binnen bleek dat begeleiders van mensen in een rolstoel geen entree hoefden te betalen. Dat was weer een mooie besparing (we blijven toch Nederlanders :-) ). Maar, het gaat natuurlijk ook niet vanzelf. Geen van de paden loopt helemaal waterpas dus nog afgezien van de helling van de paden, ligt de ene kant van het pad altijd lager dan de andere kant van het pad. Het is dus niet zo dat Conny loopt te lanterfanteren, nee, er wordt gewerkt! (en genoten, dat natuurlijk ook). Het moet gezegd worden, het is een prachtig onderhouden tuin. Cees zei nog dat als zijn gras er zo uitgezien had, hij het er nooit uit had laten halen. Conny heeft hem alleen aangekeken en gevraagd of hij het gras dan ook ging onderhouden zodat het er uit KON zien zoals daar. Nee dus.

De tuin is in verschillende subtuinen opgedeeld zoals een rozentuin met klimrozen en clematissen, maar ook een struikrozentuin, kruiden- en groentetuin, een tuin met vormhagen, etc. Allemaal prima te berijden met een rolstoel. De rozen en clematissen staan natuurlijk nog niet in bloei, maar een hoop andere planten weer wel en dit was al indrukwekkend, kun je nagaan hoe het eruit zal zien op het hoogtepunt! Toen we de formele tuinen allemaal bekeken hadden (en regelmatig op een bankje - waaraan geen gebrek is in de tuinen - hadden uitgerust en genoten van de omgeving) zijn we richting de "Lady Anne" tuin gelopen. Je komt dan eerst langs een grasveld met picknick banken waar heel handig ook zo'n food truck staat waar je drinken en wat lichte versnaperingen kunt kopen. En dat hebben we ook maar gelijk gedaan.

Daarna zijn we verder gelopen. Je moet dan onder de weg door om bij het andere deel te komen. En daar begint de ellende, of liever gezegd, dan is een "gentle slope" ineens niet zo "gentle" meer. Zo, dat is een heis! Naast de Lady Anne tuin (wat voor zover wij hebben kunnen zien eigenlijk een grasveld is met bosschage eromheen) heb je nog een steentuin wat een beetje Japans aandoet en een Mediterrane tuin. Maar op heel veel plaatsen moet je een trapje op, voor een rolstoelgebruiker niet handig c.q. niet te doen. En die "Wisteria House" waar je thee enzo kon drinken, was eigenlijk niet meer dan een... hoe zullen we het netjes zeggen... een vreetschuur met nog net geen formica tafels en buiten zitjes die nog net niet op elkaar geplempt waren. Toegegeven, de blauwe regen langs het pand stond in bloei en dat was echt prachtig. Maar eerlijk gezegd vonden wij de oversteek de moeite niet waard. Dat relatief kleine gedeelte heeft meer energie gekost dan de rest van de tuinen bij elkaar.

We zijn dan na toch maar een cakeje eten en wat fris drinken teruggelopen. We hadden de boomgaard en groetentuin overgeslagen. Die hebben we daarom nog maar even bezocht. Gaf wel een mooi beeld hoe je bomen kunt leiden. Wel leuke ideetjes op gedaan. We hebben bij de picknick plaats nog gerust en vervolgens zijn we door de formele tuinen naar de winkel gegaan. Er werden heel veel planten verkocht en we hebben dan ook wat kniphofia's ingeslagen. Die we vorig jaar hebben gekocht, hebben de afgelopen winter bijna allemaal overleefd, maar je kunt er nooit genoeg hebben :-) . Geïnspireerd door het succes van het eerdere bijenhotel, hebben we voor de grap een heel klein hotelletje gekocht om te kijken of dat ook gretig aftrek vindt.

En toen zijn we weer naar de auto gelopen en teruggereden naar Newquay. De navigatie waren we dit keer te slim af (we slaan echt niet nog een keer die weg in). Op de terugweg zijn we bij Newquay nog gestopt bij Morrisons, een grote supermarkt waar we wat fruit enzo gekocht hebben. Inmiddels hebben we de maaltijd achter de kiezen en zitten we na te genieten op de bank. Conny heeft als bonus nog een advilletje genomen, dus die begint zich ook weer wat beter te worden (die ontsteking begint nu echt irritant te worden, nog afgezien van het feit dat hij met de dag pijnlijker wordt). Zal ons benieuwen wat voor weer het morgen wordt. Vast niet die strakblauwe lucht van vandaag. We gaan het zien!