Snowdonia, zeezout en een dorp met een lange naam

Jeempiedepeempie wat ging het vannacht tekeer zeg! Phoe. Er was ook een weerwaarschuwing voor harde wind (ja, die hebben ze hier blijkbaar ook, maar hier kloppen ze ook). Maar het ging ook inderdaad enorm hard waaien. En ook heel hard regenen. Je voelde gewoon de caravan heen en weer schudden. Zowel Cees als Conny heeft vannacht even gedacht "als 'ie maar niet omvalt". Onzin natuurlijk, zal echt niet de eerste (of laatste) storm zijn... Maar niet zo heel best geslapen dus en daarom wat later opgestaan vanochtend. Het gebruikelijke ritueel: wassen, aankleden, ontbijten, rolstoel repareren.

Weet niet meer precies hoe laat, maar op een gegeven moment zijn we vertrokken naar Snowdonia National Park, onze bestemming voor vandaag. En toen Conny zag dat ze richting Bangor gedirigeerd werd door de navigatie, besloot ze om de route maar even om te gooien. Daarom zijn we eerst maar naar Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch te gaan. Ja, probeer dat maar eens uit te spreken :-) . De naam bestaat sinds het jaar 1860 en werd bedacht door de leden van plaatselijke raad omdat ze de langste naam van enig treinstation in het land wilden hebben. Nou, das gelukt! Na de nodige foto's naar het winkelcentrum(pje) getogen om daar de ettelijke souvenirs te kopen. En ook dat is gelukt. Gelukkig accepteerden ze credit card, aangezien we al een poosje op zoek zijn naar een normale bank. Die pinautomaten hebben zo'n belachelijk dure wisselkoers en soms worden er ook nog kosten in rekening gebracht. Je komt voor bijvoorbeeld 100 pond dan al snel uit op zo'n 125 euro. Das dus 25 euro aan kosten/wisselkoers. Dat waren wij niet van plan. Anyway, credit card werd probleemloos geaccepteerd en daarmee waren we de trotse bezitters van erg toeristische, maar leuke souvenirs.

Daarna zijn we richting Bangor gereden om daar naar de zeezoutfabriek te gaan, Halen Mon (met dakje op o). Bleek dat er net een tour zou starten waarvoor er 2 mensen niet waren komen opdagen en wij mooi in hun plek mee konden. Dat was dus mooi uitgekiend. Cees kon in de rolstoel mee want alles is gelijkvloers. En dan denk je, wat valt er nu helemaal te vertellen over zout? Nou, best veel bleek. Het hele proces werd uitgelegd. Mooi om te horen was dat ze begonnen zijn met de "productie" van zeezout om dat ze met hun aquarium het personeel niet het hele jaar aan het werk konden houden. Ze zijn als studenten begonnen met de verkoop van oesters, later andere vis, later een aquarium. Het zeeaquarium is inmiddels verkocht aan een voormalig medewerker en sinds een aantal jaren hebben ze een zeezoutfabriek. En dat gaat verder dan alleen een hoopje zout. Ze verkopen zout in verschillende smaken maar ook verwerkt in producten zoals chips, chocolade etc. Ook wordt er veel bulk afgenomen (o.a. door keten Sainsbury en Tesco). Business is duidelijk booming.

Na de rondleiding gingen we zout proeven. Zelfs het "oak smoked" zout heeft echt die gerookte smaak. Heel apart (he Ceesie hahaha). En als je dan het verschil proeft tussen gewoon tafelzout en het zout daar, dan merk je ineens waarom dat zout wel iets duurder is. Het schijnt dat zij de enige zijn die het zout nadat het gekristalliseerd is, wassen om het krijtlaagje eraf te wassen. Cees vond het zout met de organische kruiden erg lekker en Conny - hoe kan het ook anders - de chocoladefudge met zout. Toen de tour afgelopen was zijn we nog even losgegaan in de shop in het kader van "shop till you drop" dus het zout, de fudge, de smoked water etc. zitten in de tas :-) .

En toen was het inmiddels half 3 en hoog tijd om even wat te gaan eten. Net na de zoutfabriek was een winkel waar ze eigen gemaakte producten verkochten en waar je ook iets kon eten. Cees heeft de wortel-linzensoep besteld met knoflook brood en Conny een warme chocolademelk met slagroom en een stuk koffie-walnoot taart. Erg lekker en een prima late lunch. Daarna zijn we richting het nationale park gereden. We hadden gisteren al besloten dat we niet met het treintje de berg op gingen omdat we ruim 80 euro wel wat aan de prijzige kant vonden. Bovendien werken ze met timeslots en heb je maximaal een half uur op de berg voordat je weer naar beneden moet. En we gaven dat geld liever uit aan souvenirs. Nou, die missie is geslaagd, zullen we maar zeggen. Een kleine budgetoverschrijding vandaag. We zijn onderweg verschillende keren gestopt om foto's te maken en te filmen. Wat een mooie omgeving zeg, echt prachtig! En het zonnetje scheen heerlijk wat een mooie bonus was. Hoewel, we hebben overdag eigenlijk weinig te klagen over het weer deze week. 's nachts regent het veel en soms 's ochtends vroeg ook nog even, maar dan klaart het meestal wel weer op.

Inmiddels was het na 16 uur en vonden we het tijd om rustig naar Rhyl te rijden. Omdat we nog twee vouchers van 10 pond over hadden, besloten we dat we die vandaag dan wel konden gebruiken voor het avondeten. En dus zitten we nu weer in de sportsbar van het Robin Hood park en heeft Cees net een mixed grill achter de kiezen en Conny weer de Hunter's chicken. En we hebben hier internet, das helemaal mooi meegenomen. Kunnen we weer wat uploaden.

Morgen gaan we waarschijnlijk weer naar Liverpool. Conny wil nog steeds naar de Beatle winkel (daar waren we de vorige keer niet aan toe gekomen) en we willen de "normale" sightseeing tour nog doen. Kortom, we gaan ons wel vermaken. Nog even dit verslag uploaden en dan gaan we terug naar het park om te relaxen. We hebben nog een pasteitje voor straks (net eten op :-) ).