Er komt geen eind aan...

Vanochtend rond een uur of 8 opgestaan, aangekleed en ontbeten. Conny was slim, die heeft eerst het ontbijt besteld en is toen naar de receptie gelopen om uit te checken en om de reservering van 21 mei te wijzigen. En dat was maar goed ook, want toen ze terug was duurde het nog zeker een 20 minuten voordat het ontbijt er was (gemiddelde wachttijd op eten is zo'n 30 minuten). Cees had een "traditional breakfast" en Conny de "American style buttermilk pancakes". Die eerste was zoals verwacht, bij de laatste krijg je strips met bacon erover heen en daaroverheen gaat dan de maple syrup. Rare combi... Door de wachttijden vertrokken we rond 10:30 naar onze volgende bestemming: Newquay in Cornwall. Bij het dichtstbijzijnde tankstation nog even getankt.

De rit liep aardig voorspoedig. Onderweg nog even gestopt bij zo'n servicepunt waar allemaal winkels zijn om alvast brood enzo te kopen. Dan hoeven we dat bij het vakantiepark niet meer te doen. Maar ja, dan kom je in de buurt van Stonehenge. En dat kun je zien vanaf de weg (2-baans, gek genoeg) en ja, dat brengt weer een hoop gedoe en files met zich mee. Was niet vooruit te branden. Gaf Cees dan wel weer de gelegenheid om even te filmen met z'n mobiel, maar snel ging het niet. En eigenlijk ging het vandaar de hele tijd niet. Jeempie wat een gezeur. Van 2 naar 1 baan, dan weer naar 2 banen, dan weer naar 1 baan. En iedere keer samenvoegen is.... iedere keer opstopping. En dan weer door dorpjes (let wel, je rijdt niet op een b-weg). Daar valt nog genoeg te verbeteren :-) .

Op een gegeven moment en na de zoveelste file was Conny er helemaal klaar mee. We waren als zo'n 6 uren onderweg en we moesten nog 1,5 uur. Voor een rit van 5,5 uren. Cees wilde graag een sanitaire stop en het leek Conny een goed idee om dan maar even helemaal een stop te houden. Daarom zijn we bij het eerstvolgende servicepunt weer van de weg gegaan. Hog & Hedge heette het ding. Cees naar het toilet en Conny wat te eten en drinken besteld. De tomaten-basilicum soep voor Cees, die later behoorlijk pittig bleek en de worteltjestaart ("vies he, bakker?") voor Conny. Smaakte prima. En iets na 17 uur zijn we weer verder gereden. Het ging toen snel. Geen files meer, gewoon 113 kunnen rijden en om 18:30 kwamen we aan bij het park.

We hadden de Summercourt WFA oftewel een rolstoelvriendelijke accommodatie. De "gewone" accommodaties hebben zo weinig loopruimte om het bed, hele kleine toiletten/badkamers etc. en dat wordt inmiddels wel wat te moeilijk. Deze accommodatie was nieuw, hij ruikt zelfs nieuw! En mooi dat 'ie is. Prachtige grote bank, mooie eethoek. Leuk electrisch haardje. Maar vooral de slaapkamers en de badkamer.... Mega veel ruimte om het bed, een papagaai op de tweepersoonskamer en normale eenpersoonsbedden die niet zo belachelijk smal zijn in de andere kamer en een superruime badkamer. Het is ook niet voor niets en inmiddels noodzakelijk dat we in rolstoelvriendelijke accommodaties zitten, maar hier gaan we ons wel vermaken deze week.

Bleek alleen wel dat de eenpersoonskamer niet opgemaakt was (en er ook geen beddengoed voor was). Dus Conny even terug naar de receptie om beddengoed te halen. Maar nee, er kwam wel iemand langs om het bed nog even op te maken. Zo, das luxe! En inderdaad, binnen 10 minuten stond er iemand voor de deur. Nog even mee staan te kletsen. Kwam er iets later een meneer die in een andere rolstoelvriendelijke caravan zat en die had gehoord van deze nieuwe caravan en vroeg of hij daarom even binnen mocht kijken. Tuurlijk, kom erin. Ook met hem nog even gekletst over de wederzijdse ervaringen met accommodaties. Nou, de kogel was vrij snel door de kerk. Hij verbleef nu voor de 5e keer op dit park en ging voor volgend jaar maar vast deze accommodatie reserveren. En weer een tevreden klant verlaat het pand zou Herman Finkers zeggen.

's Avonds hebben we nog wat televisie en Netflix gekeken. Maar we waren zo moe dat we niet al te laat naar bed zijn gegaan. Morgen gaan we de buurt maar eens verkennen.