De grotten van Pinar

Vannacht toch ietwat onrustig geslapen. Niet dat er veel herrie was ofzo, maar regelmatig wakker worden enzo. Om 8 uur maar opgestaan en we zaten zo ongeveer 9 uur aan het ontbijt. Was een prima ontbijt met lekkere broodjes en een heerlijk fris sapje (geen idee wat het was). Het lokale ontbijt (geroosterd brood gedrenkt in olijfolie) hebben we maar even gelaten voor wat het was. Uiteindelijk zijn we rond 10 uur vertrokken uit Ubeda. Conny had alvast de auto gehaald uit de parkeergarage (kosten a € 10 vielen mee, vermoedelijk omdat we de kaart via het hotel hadden geregeld) en Cees bij het hotel opgehaald. Rijden we onderweg, blijkt dat we de kaart van de kamer nog bij ons hadden (duh!). Omgekeerd, terug gereden, kaart ingeleverd en toen maar weer opnieuw op weg naar Pinar. Voordeel: we hebben nu wel twee keer van het mooie uitzicht vanaf Ubeda kunnen genieten.

We reden een prachtige route door de Sierra Magina, echt heel mooi. Lekker rustig ook, tweebaansweg door de bergen en olijfvelden, maar het reed prima door. De navigatie dacht dat we 60 km/u mochten, maar op de meeste stukken mocht je 80 of 90. Uiteindelijk kwamen we dan ook eerder aan in Pinar dan verwacht. Er was een parkeerplekje op het pleintje vrij en er stond nergens dat je er niet zou mogen parkeren of maar kort mocht parkeren. Leek ons een prima plaats om de auto te stallen. En toen op naar het toeristenbureau waar je de kaartjes voor de grotten kon kopen. Nog even gecheckt of het inderdaad rolstoelvriendelijk was en dat werd nog eens bevestigd. Later zou blijken dat "vriendelijk" een breed begrip is en dat "toegankelijk" een beter woord was geweest :-) .

Je wordt met een treintje (jawel, alweer! :-) ) naar de ingang van de grotten gebracht vanwaar je door de grot heen kunt lopen. En dat is maar goed ook, want het is een roteind lopen vanaf het dorp naar de grotten toe. Toch de ettelijke kilometers tegen flink schuine hellingen op. Maar met het treintje ging het heerlijk relaxt. Eenmaal aangekomen bij de grot was het begin stuk inderdaad prima te doen. De gids sprak alleen Spaans, maar we hebben toch veel begrepen van wat er verteld werd. Bij opgravingen zijn verschillende gebruiksartikelen gevonden zoals hamers, sikkels, bijlen, maar ook keramiek etc. Er werd zelfs ijzer gesmeden. Ondertussen vlogen de vleermuizen lustig door de grot. Het was echt prachtig om te zien. We kwamen bij een stuk dat echt heel nauw en laag was en dan is het toch maar erg makkelijk dat je van de rolstoel de handgrepen kunt wegklappen, anders had Cees shocking klem gezeten. Op een gegeven moment daalden we flink af en je raadt het al, dan moet je later ook weer omhoog. En dat was me een klim! Conny was toch echt geen slappe hap maar op een gegeven moment is Cees toch maar even gaan lopen anders waren ze met z'n 2-en net zo hard weer naar beneden gekukkeld. Een hele prestatie want het liep een flink stuk steil omhoog.

Je mocht in de grot niet fotograferen, maar het compromis was dat de gids aan het einde foto's voor je maakte met of zonder jou (wat je maar wilde) bij de ingang van de grot. Toen we weer buiten kwamen, besloten de andere bezoekers (een groepje Spaanse toeristen) dat er een groepsfoto gemaakt moest worden en wij moesten er ook bij. Dus ergens zwerft er weer een foto met ons erop rond (Beijing, Schiphol, Spanje, we worden nog eens beroemd, net als die man die telkens achter politici op de foto opduikt, hihi). Op de terugweg zijn we weer met het treintje terug gegaan naar het dorp. We hebben nog even het museum(pje) bezocht en een sanitaire stop gemaakt.

En toen weer verder op weg terug naar Sitio de Calahonda. We kwamen een stukje boven Granada de snelweg weer op en hebben op die manier de megaveel wegwerkzaamheden vermeden die we gisteren wel tegenkwamen. Dit deel van de rit verliep ook voorspoedig. Gisteren zagen we boven op een heuvel een heel grote afbeelding van zo'n Spaanse stier staan die Cees eigenlijk wel had willen filmen maar gemist had omdat hij de videocamera in zijn tas op de achterbank had. Aangezien we vandaag voor een deel dezelfde weg terugreden, waren we er nogal op gefocust om het beeld nu niet te missen. We kwamen er al eentje tegen op een andere plek, maar die overviel ons een tikkeltje. Op een gegeven moment zag Conny het beeld maar wilde niet teveel tijd verliezen door volzinnen te roepen, dus riep alleen knetterhard "Koe!". En Cees zich maar afvragen wat ze nou over een koe had. Maar gelukkig viel het kwartje snel en de STIER is gefilmd (en gefotografeerd)!

In Sitio de Calahonda nog even gestopt bij de supermarkt om brood, drinken (6 liter water voor € 0,75!) en avondeten te halen. Dat hebben we inmiddels op (pizza) en we zitten nu lekker buiten op het terras. Het is hier nu (20:36) nog heerlijk warm, dus we genieten!

Morgen gaan we Malaga maar eens verkennen.

P.S. De foto's van binnenin de grot zijn met dank aan Cueva de las Ventanas.