Namaqua National Park

Vanochtend om 8 uur opgestaan en de boel weer ingepakt. Om 09:15 waren we al klaar, maar we hadden om 10 uur afgesproken, dus weer op het terras gezeten en van de zon, zee en vogels genoten. De ijsvogel was er ook weer. Om 10 uur kwamen ze inderdaad, sleutel gegeven, betaald en vertrokken richting Vredendal. In Vredendal hebben we weer boodschappen gedaan. Het avondeten was weer een bijzondere combinatie, maar wel lekker!

En toen begon de lange rit naar Namaqua National Park. Het is een redelijk eentonige rit met weinig verkeer op de 'snel'weg en in de omgeving alleen maar heuvels, bergen en rood zand met struikjes. Moeten eerlijk zeggen dat dat wel een beetje gaat vervelen na een paar uur... Maar al snel kwamen de eerste dorpjes weer en na een uurtje of wat kwamen we aan in Kamieskroon. Daar begon het lastigste stuk. De weg vanaf Kamieskroon naar Namaqua National Park is zo beschadigd, dat je auto zowat uit elkaar trilt. En we hadden het idee dat de weg dit jaar nog wat slechter was dan vorig jaar (maar daar kunnen we ons in vergissen). Na ongeveer 45 minuten (21 kilometer!) kwamen we aan bij de poort waar we weer formulieren moesten invullen etc. En daarna door naar de receptie (verplicht plattegrond halen :-) ) en daarna op weg naar de accommodatie. Onderweg nog een grappig bord gezien. Leek ons best een stevige straf... Ach Shakespeare zei het al 'what's in a name?' (of in dit geval 'woord').

Als je bij het huisje aankomt heb je al de helft van de rondrit door Namaqua gereden. Tenminste, dat deel dat geschikt is voor sedans.
Het is eenrichtingsverkeer, dus je kunt mooi om je heen kijken. Onderweg nog een Kori Bustard gezien (weten even de Nederlandse naam niet). Is in ieder geval een vogel. En klipdassies. En natuurlijk: bloemen! Want daar kom je natuurlijk voor naar Namaqua. Dit jaar waren we wat eerder in het seizoen en we hebben nu veel meer van die oranje bloempjes gezien (veel meer dan vorig jaar) en wat minder andere bloemen. Maar dit was wel mooi om te zien.

Het huisje is hetzelfde huisje als vorig jaar (aangepast aan mindervaliden) en het uitzicht is weer prachtig (duh! alsof dat zou veranderen in een jaar tijd :-) ). Vanavond nog een muisje gezien. Conny enthousiast, Lina duidelijk niet...

Morgen vertrekken we alweer vanuit Namaqua (en doen we dus de tweede helft van de rondrit). We rijden dan via Springbok naar Pofadder. Maar nu eerst genieten van een kopje rooibosthee!