Jakkes: ongedierte en regen!

Vannacht een wat onrustige nacht gehad. Er viel van alles uit het plafond (het was groot, zwart, kon lopen en vliegen en leeft inmiddels niet meer. Sorry, het was hij of wij). Vervolgens mega grote sprinkhanen buiten die een geluid maakten als een auto alarm. Een gigantische herrie! Dus vaak wakker geworden. Vanochtend een haas gezien, die er als een haas vandoor ging toen hij ons zag.

De terugrit was zo mogelijk nog waardelozer dan de heenrit. Bovendien regende het! (ja, kwam voor ons ook wat onverwachts). En eigenlijk is het de hele dag een beetje blijven doordruppelen. Het is niet zoals in Nederland dat het dan flink doormiezert, maar het bleef wel voortdurend doordruppelen.

Toen we bij Springbok waren, konden we de supermarkt niet vinden. Dus eerst maar even getankt en gevraagd waar de Superspar was. Bleek dat we net even iets verder hadden moeten doorrijden :-) . Gelijk even eten voor vanavond gekocht (iets kippigs met rijst) en wat andere noodzakelijke boodschappen en toen door naar Pofadder.

Het zat behoorlijk mee onderweg. Kan ook eigenlijk niet anders, het is 1 lange rechte weg met weinig verkeer, dus dat rijdt wel door. We waren dan ook al om 13:15 in Pofadder, terwijl we pas vanaf 14:00 uur konden inchecken. Het was nog even zoeken. Niet naar de accommodatie, die ligt gewoon aan de doorgaande weg. Maar een receptie was in velden noch wegen te bekennen.


Bleek dat de chalets inderdaad aan de doorgaande weg liggen, maar het hotel (waar je dus moet inchecken) in een of andere zijstraat. Hmmm, was geen overbodige luxe geweest om dat even te vermelden bij het boeken...

Voordat we incheckten liep er nog een man die een heel verhaal begon over dat hij wel 3 kinderen had. Toen Conny zei dat zij er wel 5 had, zei hij alleen nog dat ze er wel heel jong uit zag voor een moeder van 5 :-) . Misschien niet zo aardig, maar soms word je er wel een tikkeltje gefrustreerd van. Het is heel verdrietig, al die armoede die je ziet. Maar tegelijkertijd weet je dat het geld voor 'maismeel' om al die monden te voeden niet uitgegeven gaat worden aan maismeel maar aan 'hop' in de slijterij op de hoek. Dus hoe rot je je soms ook voelt, je helpt in dit soort gevallen meer door niet te helpen dan door wel te helpen.

Anyway, na dit gesprek ingecheckt bij de receptie, sleutel mee en op naar de huisjes. Leek eerst dat wij de enigen waren die hier verbleven. En das best moederziel alleen zo. Maar gelukkig zijn we inmiddels vergezeld door twee politie agenten die in een ander huisje zitten (he, hoe veilig wil je het hebben) en een vader en zoon in weer een ander huisje. Dus zo alleen zijn we niet meer. Daarnaast worden we omringd door: schapen, geiten, kalkoen, haan (dat wordt genieten morgenochtend...), kippen en varkens dus we zijn in goed gezelschap.

Morgen reizen we door naar Upington en gaan we kijken of we mee kunnen met Sakkie se Arkie. En als het goed is, hebben we morgen eindelijk internet! Duimen maar...