Augrabies Falls National Park

En ja hoor! We hebben internet! Dus we hebben zo'n anderhalve week in 1 keer geupload. En wat leuk om al die berichtjes te lezen (zowel op de site als via e-mail)! We zullen proberen zo regelmatig mogelijk verslagen te plaatsen, maar we hebben niet altijd de beschikking over internet (en waar we dat wel hebben, werkt het niet altijd).

Vannacht heerlijk geslapen. Geen ongedierte (terwijl we dat juist in Pofadder wel verwacht hadden). Het onweerde wel vannacht en het heeft ook even flink geregend, maar toen we vanochtend opstonden, scheen de zon alweer. We waren vroeg klaar, dus al vroeg waren we op weg naar Upington. Een rit van zo'n 200 kilometer waar we naar schatting een 2 a 3 uur over zouden doen. Dus tijd zat.

Daarom hebben we onderweg een tussenstop gemaakt in Augrabies Falls National Park. Daar hebben we vorig jaar ook een nacht geslapen. Bij de poort merkten we al dat de vliegjes nog niet weg waren. De jongen bij de poort stond voortdurend om zich heen te zwaaien. En ook al heb je het raam van de auto open, op een of andere manier komen de vliegjes niet binnen in de auto (misschien wel als je het raam lang open houdt). Dus de papieren werden ingevuld, Wild Card overhandigd en toen naar de receptie want daar moet je het papier halen om het park weer uit te kunnen (inderdaad, een tikkeltje omslachtig).

En toen op weg. En weer terug naar de receptie... Want toen we de game area in reden, kwamen we al snel bij een deel waar je door het water moest rijden. Het eerste stroompje durfden we wel aan. Maar bij het tweede 'stroompje' konden we niet zien hoe diep het was. We hadden al even aan iemand in een 4x4 gevraagd of zij wisten hoe diep het was, maar zij wisten het ook niet. Dus voor de zekerheid maar even terug naar de receptie om te vragen of de route wel geschikt was voor een sedan of alleen voor 4x4. Geen probleem, sedan kon prima en het was niet diep, zolang je maar in het midden bleef rijden.

Dus wij weer het gebied in. Kwamen we op een gegeven moment de 4x4 weer tegen die in tegengestelde richting reed. Die waren dus op zoek naar ons om te zeggen dat het wel kon. Das aardig! Zijn ze dus eerst door de stroom gereden om vervolgens weer terug te rijden om tegen ons te zeggen dat het geen probleem was. Dus wij ze tig keer bedankt. En toen kwamen we bij DE stroom aan. Conny heel rustig door het water gereden en inderdaad: no problemos!

En toen Augrabies verder in. Als je het hebt over een desolaat landschap, dan is het Augrabies wel. Het is alleen maar rots, rood zand, struikjes, hier en daar een boompje en kokerbomen. Maar o zo prachtig! Je voelt je zo nietig. Wat een imposante natuur!

Onderweg klipdassies gezien, eekhoorns, schildpad, vogels, libellen, bavianen, etc. We zijn maar kort in het park geweest (nog geen twee uur) en we hebben maar een piepklein gedeelte van de hele route gereden, maar we hebben genoten!

En toen door naar Upington. Met een uurtje waren we er al. Ingecheckt, diner voor vanavond geregeld en vervolgens lekker in de zon op het terras met uitzicht op de Oranje Rivier zitten genieten van een drankje. We hebben besloten om niet mee te gaan met Sakkie se Arkie. We waren er al even langsgereden, maar er was niemand. Moesten we maar even bellen.
Maar we hadden geen telefoonnummer bij ons, dus we hebben maar even verstek laten gaan. Het was toch een vrijblijvende boel. Er werd geen reservering vastgelegd, we moesten om 17:15 uur maar even langskomen om te kijken of de boot vertrok. Dus we kijken wel of we zin hebben om de volgende nacht in Upington mee te gaan.

Het diner was fantastisch! Wat kan die man lekker koken zeg! Zelfs de waterblommetjies smaakten heerlijk! Nu lekker relaxen en op internet (tja, grijp je kans als het kan :-) ). Morgenochtend rijden we richting Kgalagadi Transfrontier Park met een overnachting in Andriesvale.