Kan iemand ons eruit laten?????

Na het ontbijt (wederom inbegrepen) zijn we vertrokken richting Mountain Zebra National Park. We hadden besloten om niet via de snelweg, maar via de R61 naar Graaff-Reinet en Cradock te rijden. Beide wegen zijn tweebaanswegen en op beide wegen mag je 120. Alleen is de R61 vele malen rustiger dan de snelweg (veel vrachtverkeer die je vaak door de tweebaansweg niet kan inhalen). Dus de rit verliep heel voorspoedig. Lina had zich 's nachts gesneden (vraag ons niet hoe), dus dat was met de bloedverdunners die ze heeft natuurlijk weer een heel bloedbad. Dus daar stonden we dan, midden in de nacht een wond te verbinden en beddegoed te wassen (anders krijg je het er natuurlijk never nooit meer uit). Het verbandsetje dat we bij ons hebben, is natuurlijk niet vreselijk uitgebreid, dus het leek een goed idee om bij de drogist even wat verbandmiddelen te halen. Kortom, wij op weg naar de supermarkt (water halen) en de drogist. Blijkt dat tussen die twee een 'Milady's' kledingwinkel zit! We hoeven het vast niet te zeggen, maar Lina en Conny zijn natuurlijk even binnengewipt en met een tas vol kleren weer naar buiten gewipt :-) (ze hebben hier nu opruiming, dus dat is leuk shoppen).

Onderweg was het heel erg rustig. Het meeste 'verkeer' wat je tegen komt zijn overstekende apen en stokstaartjes. Dus we hebben 100 kilometer en minimaal 1 uur reistijd uitgespaard door deze route. Dat was mooi meegenomen.

Toen we bij Mountain Zebra aankwamen, moesten we weer de gebruikelijke formulieren invullen. En daarna het park in.
De weg was wonderwel goed, dat belooft wat voor de rest van de wegen. Het is ongeveer een 12 kilometer naar de receptie toe. Bij de receptie aangekomen hoorde de receptioniste dat er iemand bij ons slecht ter been was. Of we niet liever een aangepast huisje hadden. Ja natuurlijk, maar die waren niet beschikbaar. Bleek dat degene die in het aangepaste huisje zat, helemaal niet mindervalide o.i.d. was. Dus geruild van huisje en ook weer geregeld! Blijft wel een beetje raar dat wij doorkrijgen dat het huisje niet beschikbaar is, en dat diegene die het huisje wel had het eigenlijk helemaal niet 'nodig' heeft (blijven mysterieuze reserveringen, bij SANparks).

Bij de receptie hoorden we dat er 's avonds een night drive georganiseerd werd en of we daaraan mee wilden doen. Nou, dat leek ons wel een goed idee, dus wij ons ingeschreven. We hebben het geweten.... De gids had wel aangegeven dat het eerste gedeelte van de rit over de hoofdweg zou gaan en het tweede deel door de bush, maar dat hij ZO door de bush zou gaan, dat konden we dan ook weer niet vermoeden... Djeez, het leek soms net of de jeep horizontaal lag. En als we dan nog wat gezien zouden hebben, maar de gids zei de hele tijd maar 'ik snap er niets van, het is in maanden niet zo rustig geweest met dieren' en 'ik denk dat ze aanvoelen dat het gaat stormen'. En als je dan een dier zag, dan zou daar dus met een spotlight op geschenen moeten worden. Maar de gids kon blijkbaar niet praten en schijnen tegelijkertijd. Iedere keer scheen hij op een dier (bijvoorbeeld een rode hartebeest) en als hij dan iets over het dier ging vertellen, ging hij ons aankijken en vloog het licht alle kanten op (en ja, dat was precies op het moment dat jij dus een foto nam). Maar hij was wel enorm enthousiast, vertelde heel veel (ook over de historie van het park enzo) en deed ontzettend zijn best om iets te spotten. Was wel grappig, hij wilde ons graag een rode hartebeest laten zien.

Had 'ie er dan eindelijk eentje weten te vinden, bleek het er eentje met 3 poten te zijn :-) (ons ook een raadsel hoe die weet te overleven terwijl er ook cheetahs rondlopen). Maar we hebben de bergzebra gezien en buffels, rode hartebeest, lepelhonden, springbokken en een extreem uitgebreid verhaal over de uitwerpselen van een zwarte neushoorn (niet gezien). Lina vond het een helse rit (zat voorin naast de bestuurder, dus heeft alles close up meegemaakt :-) ), Cees en Conny vonden het wel grappig.

Morgen gaan we zelf rondrijden (Lina weigert om nog een rit met 'die kerel die maf is' mee te maken). Kijken wat wij gaan zien...