O help en decadentie ten top

Het leek ons een goed idee om vandaag, nadat we alle spullen ingepakt en ingeladen hadden, de Kranskop loop in zijn geheel te gaan rijden. Vooral het feit dat we de auto ingeladen hadden, bleek later niet onbelangrijk. Dus zo gezegd, zo gedaan. Op naar de receptie, uitgecheckt, getankt en op weg. Misschien dat we dan vandaag die zwarte neushoorn gingen zien. Het begin ging prima, maar na een kilometer of 5 werd de weg toch wel een tikkeltje anders. Er zitten namelijk nogal wat bulten op de weg en de ene is iets steiler dan de ander. En dan net steil genoeg om een heel naar gebonkt, gekras en vervaarlijk geschuur aan de onderkant van de auto te veroorzaken. Was niet echt heel erg fijn. En het was alleen maar een stijgende weg, lekker smal uiteraard, dus van keren was ook geen sprake. Dus een diepe zucht (eh, meerdere diepe zuchten), schouders eronder (niet letterlijk) en verder rijden maar. En net wanneer je denkt dat je alles gehad hebt, leggen ze er stelcon platen neer en vullen ze de ruimte daartussen op met stenen en dan niet van die kleintjes, nee lekkere grote. Kortom, ondanks dat het eigenlijk niet mag, is Conny toch even hier en daar de auto uitgewipt om even de grotere stenen te verplaatsen. Het risico dat de auto aan de onderkant zo beschadigd zou raken dat 'ie het niet meer deed, leek haar groter dan het risico om verslonden te worden door een jachtluipaard of die zwarte neushoorn (beiden waren immers toch al de gehele weg in geen velden of wegen te bekennen). Uiteindelijk hebben we het overleefd (de auto ook, zo lijkt het :-) ). Op zich was er niet eens zoveel mis met de weg en met de auto ook niet, alleen de combinatie van die twee (auto volgeladen en weg met hobbels en bobbels) was niet helemaal lekker.
Nou ja, dat avontuur hebben we dan ook weer gehad (je moet erbij geweest zijn om de totale omvang te zien). En toen het park uit. Zonder loopjes of wat dan ook, gewoon in 1 rechte lijn (pfieuw!).

De eerste stad die we tegenkwamen was Cradock wat vlakbij Mountain Zebra National Park ligt. En waar wij van te voren dachten dat het een klein plaatsje zou zijn zonder noemenswaardige faciliteiten, bleek het dus best een flinke stad te zijn met verschillende supermarkten. Dus toch maar even eten gehaald voor vanavond en morgenavond (anders zouden we in het restaurant eten, maar daar hadden we eigenlijk niet zoveel zin in. Toen we bij de accommodatie kwamen al helemaal niet meer).

En toen door naar Addo Elephant National Park. Was geen superlange rit, dus rond een uurtje of 3 waren we er (we waren nogal wat tijd kwijt met de 'Scenic tour' en de boodschappen). Ingecheckt en de game drive van morgen bevestigd (ja, we gaan het toch weer proberen :-) ). En toen naar het 'huisje'. Jeempie de peempie zeg, wat een mooie accommodatie. Twee heerlijke grote lederen banken, een ruime eettafel, gigantisch grote slaapkamers en een uitzicht! Wat fantastisch. Je kijkt uit over een waterplas (in de natte tijd is het vast 1 waterplas, nu zijn het er 3). Vanaf de veranda zie je olifanten lopen en kudu's. Een olifant kwam op een gegeven moment naar de waterplas toe en daar zit je dan, eerste rangs! Wat voelden wij ons verwend. Werd nog erger toen we gingen eten. Zaten we buiten te eten, met uitzicht op olifanten en de bush. Decadentie ten top! Maar wat prachtig zeg! In plaats van zelf rond te gaan rijden, zijn we lekker met een koel drankje (het was > 30 graden met nogal een hoge luchtvochtigheid) op de veranda gaan zitten en hebben we zo genoten van al het natuurschoon om ons heen.


Nu zitten we lekker te ontspannen op de bank. Morgen gaan we zelf rondrijden (ja, ja, gaan we ook weer proberen :-) ). En aan het einde van de dag (17:00 uur geloof ik) gaan we de 'Sundowner game drive' doen. We shall see!

P.S. Lina zag een 'kleine muis' lopen in het huisje. Later bleek dat het geen kleine muis was, maar een grote harige spin! Leek een beetje op een kleine vogelspin. Conny had liever gehad dat het een kleine muis was geweest...