De Chinese muur en de Heilige weg

Vandaag vroeg opgestaan omdat Joe ons om 7 uur kwam halen. Of 7:15... Hoewel we van plan waren om naar Badaling te gaan omdat dat beter begaanbaar zou zijn, stelde Joe - op aandringen van de dame van het hotel - voor om toch maar naar Mutianyu te gaan. Hij kende daar een mannetje en kon ons wel bovenaan (wat later een relatief begrip bleek) met de auto afzetten om vervolgens met de kabelbaan verder omhoog te gaan. Mutianyu was een stuk rustiger dan Badaling zei hij en ook dat hadden we inderdaad overal op internet gelezen. De busladingen gaan naar Badaling, dus daar is het altijd druk(ker). Niet dat ons dat heel veel uitmaakte (als je van rust houdt, moet je misschien niet naar Beijing gaan :-) ), we hielden vooral rekening met de loopafstanden van Cees. Maar welk gedeelte van de muur ook, wij zijn overal voor in!

Dus zo gezegd zo gedaan, op weg naar de Chinese muur (of "Grote muur" zoals ze hier in Beijing zeggen). Rit duurde ongeveer 1,5 uur en hoe verder we van Beijing kwamen, hoe rustiger het werd op de weg. De omgeving was niet onaardig, maar ook weer niet super bijzonder. Gewoon een (B)weg. Om ongeveer 08:30 kwamen we aan bij de eerste slagbomen. En inderdaad, Joe kende een mannetje dus door de eerste slagboom was geen probleem. De tweede slagboom werd iets moeilijker, maar ook daar mochten we doorheen. En toen waren we boven. Nou ja, boven... We moesten nog de ettelijke trappen op om de kabelbaan te kunnen gebruiken. Of we ook last van hoogtevrees hadden. Eh, misschien had je die vraag beter beneden kunnen stellen :-) . Maar nee, geen hoogtevrees dus hup de kabelbaan in. Heel opvallend, het was onderweg doodstil. Je hoorde op een gegeven moment alleen op enkele plaatsen "No stopping, no photos" van de rodelbaan (zouden er nu echt mensen zijn die op een rodelbaan stoppen om foto's te maken???). Eenmaal boven moesten we nog een klein stukje lopen en kwamen we langs een souvenir-koffie-stand. Eerst naar de muur, dan de rest.

Eenmaal op de muur was het inderdaad erg rustig. Er liepen hier en daar nog wel wat mensen, maar dat was te verwaarlozen. Alleen veel verder op het rechterdeel liepen wat vroege vogels. Maar wat indrukwekkend zeg! Zeker als je de omgeving zo om je heen ziet, realiseer je je dat die muren en wachttorens echt in de middle of nowhere gebouwd zijn. Wat een werk moet dat geweest zijn! Na de ettelijke foto's en veel uitleg van Joe hebben we nog even met een andere Chinese meneer staan praten die uit een plaatsje bij het Karstgebergte kwam en die in de verzekeringen heeft gezeten. Das toevallig. Het krukje voor Cees trok ook nog het nodige bekijks. Uiteindelijk hebben we toch wel flink wat tijd op de muur doorgebracht. En toen weer naar beneden. Ging een stuk vlotter dan naar boven :-) . Bij het souvenir-koffie-standje heeft Cees van Conny een medaille gekregen met zijn naam en datum gegraveerd (hoezo kitsch :-) ). En Conny heeft voor haar verzameling een koelkastmagneet gekocht. En afdingen natuurlijk. Aan het feit te zien dat ze nog steeds lachten, hebben we vermoedelijk toch nog teveel betaald, maar ach, wat maakt het uit. Op de kabelbaan zag je al dat het een stuk drukker werd, dus het was een goed idee om vroeg aanwezig te zijn. Het weer was inmiddels ook van bewolkt naar zonnig opgeklaard. Eenmaal beneden waren er veel souvenirstandjes verrezen. De ene na de andere verkoper besprong je met t-shirts etc. Maar met een medaille en koelkastmagneet waren wij al erg tevreden en laten we eerlijk zijn, we kwamen niet voor de souvenirs (dat doen we op een ander moment wel :-) ).

Vervolgens zijn we naar de Ming graven gereden. Op de terugweg een haarspeldbocht weg door de bergen gevolgd met in het dal verschillende (appel)boomgaarden en moestuintjes. Was een leukere weg dan de heenweg naar Mutianyu. De Ming graven is een enorm complex dus we kozen ervoor om alleen de Heilige weg te bewandelen. Dat is een 7 kilometer lange weg (hoewel hij een stuk korter lijkt als je de shuttlebus neemt) met aan de zijkanten verschillende beelden. Deze heilige weg was de weg die iedere (overleden) keizer moest nemen naar zijn tombe. De tombes hebben we niet meer bezocht, maar Cees had sowieso al geen eisen aan het bezoek en voor Conny was vooral de Heilige weg iets wat ze graag wilde zien. En dat is gelukt.

Al met al waren we om een uur of half twee terug bij het hotel. Nog even geluncht, geld gepind en gerelaxt. En toen was het alweer tijd voor het avondeten. Vooraf hadden we op internet een restaurant gezien dat goede reviews kreeg van bezoekers en dat vlak bij het hotel lag. Bleek dat het restaurant tegenover het hotel lag. Dus we hebben vanavond heerlijk lamsbarbecue gehad. Dan krijg je een poot van een lam wat op een spies zit en die je aan je tafel boven een barbecue-vuurtje braadt door er elke keer stukken af te snijden en die dan op de tafelbarbecue gaar gaat braden. Na het eten is Conny nog even cappuccino met een gebakje gaan halen bij de bakker. Onderweg nog een kraampje gezien die prachtige kettingen hadden, dus daar gelijk maar 2 van meegenomen. En natuurlijk afdingen, maar ja, dan sturen ze een meisje van een jaar of 7 op je af (omdat die een beetje Engels spreekt) met een schattig brilletje en dan kun je het toch niet over je hart verkrijgen om de grens op te zoeken. Dus vermoedelijk veel te veel betaald, maar voor Nederlandse begrippen nog steeds een schappelijke prijs.

Morgen staat de Verboden stad op het programma met als het goed is het Plein van de Hemelse Vrede en 's middags een theeceremonie. We zijn heel benieuwd.