Kapotte rolstoel, geen tuin, wel taart en een pier

Vandaag wat later opgestaan dan normaal. We hadden ook geen "tijdslimiet" vandaag want we zouden naar Bodnant Garden in Conwy. De zon scheen dus na het ontbijt de spullen gepakt en hup de auto in. Bodnant Garden was vrij vlot gevonden. Hmmm, Conny begon al wat bedenkelijk te kijken. Want zelfs de parkeerplaats lag al op een heuvel. Uit de auto stappen had al bijna tot gevolg dat je de heuvel af rolde. En dan ook nog een keer met een rolstoel? Conny had vooraf echt wel goed nagelezen hoe de rolstoeltoegankelijkheid was, de tuin had een Access statement en er waren paden die geschikt waren voor rolstoelen en op paden die steiler waren, moest je zelf een afweging maken. Wat ze er niet bij gezet hadden, was dat alle paden steil waren... We zijn toch maar even richting ingang gelopen, maar het zag er niet uit alsof er iets vlaks was. Daarom even aan de dame van de inlichtingen gevraagd. Nee, het was inderdaad wel erg heuvelachtig. Er waren wel paden die geschikt waren voor rolstoelen, maar dan zag je maar een klein gedeelte van de tuin en eigenlijk raadde ze het af. Nou, lekker dan. Daarom maar gelijk het besluit genomen om het niet te doen. Geen zin om zo'n 25 Euro te betalen voor iets waar je maar een deel van ziet en wat waarschijnlijk best wel werken zou worden.

Daarom hebben we maar in de Tearoom wat gedronken met een stukje koffie en walnoot taart. Conny besloot dat ze de auto wel even ging halen in plaats van met de rolstoel de heuvel op te galopperen. En al lopende vond ze dat de rechter handgreep wel veel speling had. Straks maar even aandraaien. Eenmaal bij de auto aangekomen, bleek dat er een schroef ontbrak. Die zijn we blijkbaar ergens verloren, maar waar???? Conny is nog even het pad afgelopen en weer op maar nee hoor, geen schroef. Gelukkig hebben we altijd een reparatiesetje bij ons met reserveschroeven. Dat zijn natuurlijk geen officiële schroeven, maar het is ook alleen als noodgreep. Terwijl Conny bij de "drop off" bezig was om de ontbrekende schroef te vervangen, kwam de dame even polshoogte nemen. En die wist ons te vertellen dat er in LLandudno een winkel zat "Ableworld" waar ze rolstoelen verkochten en die konden ons misschien wel helpen. Dat kwam mooi uit, want daar waren we juist van plan om naar toe te gaan.

De dame had een routebeschrijving gegeven die we gevolgd hebben en jawel, daar zat de winkel. De rolstoel gelijk maar even meegenomen en uitgelegd dat we op vakantie waren en blijkbaar ergens een schroef verloren waren die we nu provisorisch gerepareerd hadden maar dat dit eigenlijk niet ideaal was en of zij ons misschien konden helpen. De meneer van de winkel heeft de rolstoel meegenomen naar de werkplaats en is daar een tijdje bezig geweest. Ondertussen waren wij maar even gaan rondkijken in de winkel en zagen daar nog wel wat handige dingetjes. Gelijk maar even gekocht. De meneer was ondertussen ook klaar en had de hele rechterkant gelijk maar even onder handen genomen. Dat was een stuk steviger dan onze provisorische reparatie. Nu heeft hij natuurlijk ook het juiste materiaal, erg fijn dat hij het had kunnen repareren. Toen wij vroegen wat we hem verschuldigd waren, wuifde hij het weg en wilde hij er niets voor hebben. Jeempie, dat is helemaal tof! Helemaal blij met onze gerepareerde rolstoel zijn wij op weg gegaan naar de pier van Llandudno.

Eenmaal bij de pier aangekomen was het nog even zoeken naar een parkeerplaatsje, maar toen we dat eenmaal gevonden hadden, konden we op weg. We overwogen nog even om met het trammetje mee te gaan, maar zagen daar toch maar vanaf. Die man zag eruit alsof hij ons echt niet nodig had om geld te verdienen. We zijn rustig over de pier gelopen. Aan het einde van de pier hebben we even een broodje gegeten en toen zijn we weer teruggelopen. We hadden op de heenweg een zaakje gezien waar ze spul verkochten waar je je bril mee kon schoonmaken en Cees was wel geïnteresseerd. De man heeft Cees zijn bril schoongemaakt en toen kwam er nog een dame langs die professioneel fotografeerde. Zij bleek foto's gemaakt te hebben van een Jan van Gent en die man was helemaal lyrisch. Ze liet ook nog andere foto's zien die ze gemaakt had en ze waren inderdaad erg mooi. Je kon dat spul ook gebruiken op camera's en dat heeft ze dan ook maar gelijk gedaan. Ondertussen was er een onderhoudsman gekomen die de deur moest maken. Er wordt harde wind verwacht en als de deur niet goed sluit, dan blaast de wind de glas in lood ramen eruit. De rolstoel stond buiten dus Conny is maar even bij de rolstoel gaan wachten totdat de onderhoudsman klaar was met de deur. En ondertussen maar even gezellig gebabbeld. Hij had kennissen in Enschede wonen, waar wij woonden, of Nederland ook stranden had, of "Holland" een streek in Nederland was, etc. etc. Toen de deur gerepareerd was heeft Cees de flesjes gekocht en we zijn verder gelopen. Onderweg hebben we nog een pasteitje gekocht en wat souvenirs. En toen was het ook alweer 16 uur. Het begon ook wat te betrekken, dus het was tijd om te gaan. Op de terugweg zijn we nog even naar de supermarkt geweest om fruit en brood te kopen.

We besloten dat we wel even konden kijken of we dat andere park konden vinden waar we de vouchers konden gebruiken. Was even zoeken, maar uiteindelijk hebben we het gevonden. Hoewel... Bleek dat er 2 onderdelen zijn: eentje waar je caravans kon kopen (waar we nu waren) en eentje waar je caravans kon huren. Die vonden we een stukje verderop. Conny is even naar de receptie gelopen, maar moest in de "sports bar" zijn. Uit navraag bleek dat we de vouchers ook voor eten mochten gebruiken. He, das mooi. En daarom hebben we gelijk maar besloten daar te eten. Cees had de "beef steak" en Conny de "hunter's chicken". En het was heerlijk eten. Conny had ook nog de appelsap met koolzuur. Apart maar prima te drinken (en het enige behalve cola dat geen kleurstoffen had). En we hebben van de 50 pond nog 20 over. De kans dat we daar nog een keertje gaan eten is best groot. De weg naar de sports bar gaat trouwens door de arcade hal. Tjonge wat een geflits en herrie zeg... Phoe!

Op de terugweg naar het park reed Conny de verkeerde kant op in de stellige overtuiging dat ze goed reed. En eigenwijs als ze was, bleef ze doorrijden, ondanks dat de navigatie toch echt zei dat ze de andere kant op moest. Maar uiteindelijk gaf ze zich toch gewonnen en drong het door dat ze op de verkeerde weg was (blond zeker :-) ). Bij de caravan toch maar even alle schroeven van de rolstoel aangedraaid en nu zitten we "golden oldie" Murder she wrote te kijken :-) .

Morgen gaan we waarschijnlijk naar Snowdonia National Park. Of we met het treintje meegaan, dat zien we nog wel.