En daar zijn we!

De chauffeur bracht ons en de koffers naar de auto en al toeterend reden we richting Beijing. We voelden ons alweer helemaal thuis. Het scheen 's ochtends vroeg geregend te hebben en ook tijdens de rit was het nog wel bewolkt. En of we zijn relaxter doordat we wisten hoe er in China gereden wordt, of deze chauffeur reed een stuk beheerster dan de chauffeur van vorig jaar, maar met een redelijk ontspannen rit waren we met zo'n 45 minuten bij het hotel.

We hadden gekozen voor hetzelfde hotel en gevraagd om dezelfde kamer als vorig jaar. Gisteren hebben we een mailtje ontvangen dat de kamer op de eerste dag niet beschikbaar was en we gratis een upgrade konden krijgen naar een luxere kamer. Of we mochten de tweede nacht naar de eerst gekozen kamer verhuizen. Nou, de 'vervangende' kamer was prima, geen enkel probleem! Dus we zitten nu in de Bei Hai Park kamer.

We konden gelijk onze intrek nemen en dat was wel heel erg fijn. Normaal kan dat pas vanaf 14 uur. Bij aankomst bij het hotel bleek dat we post hadden. De treinkaartjes waren gearriveerd! De enveloppe hebben we maar bewaard want dat zal waarschijnlijk de eerste en tevens laatste keer zijn dat wij post krijgen uit en in China :-) .

Omdat we nogal brak waren van de vlucht hebben we kort een uiltje geknapt. Goh, wat waren wij moe zeg! Daarna zijn we de buurt maar eens gaan verkennen. De wolken hadden inmiddels ruimschoots plaats gemaakt voor een stralende en warme zon.

Er is erg weinig veranderd in het afgelopen jaar en dat was best leuk om te zien. We zijn richting Confucius tempel gelopen.

Onderweg hebben we nog lekker op een muurtje gezeten om alles eens even rustig te aanschouwen. Blijft toch leuk, mensen kijken. Er was een Chinese mevrouw die vlakbij ons wat liep te drentelen en de indruk wekte dat ze op iemand wachtte. En dat was ook zo. Blijkbaar voelde ze de behoefte (of vond ze het gewoon leuk) om ons te laten zien waarom ze stond te wachten en wij mochten haar nieuwe aanwinst bekijken. Een klein foto-albumpje met foto's die ze trots toonde. Ze had er ook nog een heel verhaal bij, maar daar begrepen wij natuurlijk niets van (daarin voorzag de taalcursus niet ;-) ). Maar met instemmend knikken en opgestoken duimen kom je ook al een heel eind.
Nog even een mega-grote ice tea met sandwiches gehaald bij 85 degrees ('onze stam-koffie-shop' van vorig jaar), nog wat winkeltjes bekeken en toen was het ook alweer 17 uur. We zijn rustig teruggelopen naar het hotel waar we even de spullen opgeruimd hebben. Rond een uur of 18 zijn we naar het Tan Hua's lams-restaurant gelopen voor de 'roasted leg of lamb'. En het was weer heerlijk! We blijven het verbazingwekkend vinden hoe enorm druk het iedere avond is met lange wachtrijen voor een plekje. Wij waren gelukkig wat vroeg en we hoefden natuurlijk niet ver (het restaurant ligt tegenover het hotel, zo'n 5 meter verderop) dus voor ons was nog wel een tafeltje te vinden. Grappig om te zien ook hoe precies de auto's tussen de tafeltjes en wachtende mensen doorrijden. En het gaat altijd goed (denken we). En tjonge, wat kan dat meiske schreeuwen zeg. Het is de kleinste van het stel, maar met de best ontwikkelde stembanden. Alle bestellingen worden roepend doorgegeven, het is een geschreeuw van jewelste. En de klanten doen lustig mee (wij niet, ons Chinees is daar niet goed genoeg voor, haha). Maar we kunnen ons al redelijk met beperkte woorden en zinnen verstaanbaar maken. Nadeel is alleen dat ze ook antwoord gaan geven :-) .

Na het eten zijn we weer lekker naar het hotel gegaan waar Conny, in hele Chinese volzinnen, flesjes koud water heeft besteld. En de ander begreep het ook nog! En nu zitten we de dag rustig te verwerken.

Morgen gaan we dumplings maken. Spannend!