West Coast National Park

Vanochtend lekker buiten kunnen ontbijten met zicht op een zeehond op de rotsen en zoals Lucille het al gezegd had "genoten van de ochtend". Rond een uurtje of 10 zijn we vertrokken hartelijk uitgezwaaid door Lucille die nog vertelde dat ze over een tijdje 2 maanden door China, Vietnam en Cambodja ging trekken, dat ze alles geregeld had behalve de vlucht en dat ze helemaal gek werd van de vlucht. Na het vertrek konden we natuurlijk weer de weg terug uit Britannia Bay niet vinden. Heeft even geduurd en een paar keer verkeerd rijden, maar toen waren we dan op de goede weg.

We zijn via Stomneusbaai, St. Helena`s Bay en Velddrif de R27 op gereden richting Kaapstad. Bij Langebaan hebben we even gepint en getankt en toen door naar het West Coast National Park. Daar aangekomen was het alleen nog een kwestie van de Wild Cards laten registreren en toen het park in. Wat een prachtige natuur, je rijdt door duin gebied heen met prachtig uitzicht op de baai (inham) en onderweg zie je allemaal mooie bloemenvelden. We grapten nog dat we hier meer gevarieerder bloemenvelden zagen als in Namaqua (wat er toch om bekend staat). Was echt prachtig om te zien. Onderweg ook tientallen schildpadden gezien die op de een of andere manier allemaal van Oost naar West liepen (raar maar waar).

Bij Geelbek zijn we gestopt om wat te lunchen. Cees had de kipsnitzel (maar dan op z`n Zuid Afrikaans) en Conny en Lina de kipfilet. Was heerlijk! We zaten onder bomen met allemaal wevertjes die druk nesten aan het maken waren. Er waren ook allemaal huismussen en eigenlijk vinden we het nog steeds raar dat die doodgewone huismus in Nederland bedreigd is. Na de lunch hebben we nog even geshopt in de curio shop en toen weer door richting R27.

En... eindelijk weten we waar Atlantis ligt! Dat ligt dus gewoon in Zuid Afrika. Dat moest aanschouwd worden dus op naar Atlantis. Nou, we hebben door een sanitaire stop meer van Altantis gezien dan ons lief was... Maar, de foto is gemaakt en het mysterie is ontrafeld!

Vervolgens de R27 weer op richting Kaapstad. Wat een drukte. We hebben over die laatste 30 kilometer toch lang gedaan! Er kwam geen eind aan en het is zo opletten geblazen want ze knallen hun auto er zo voor. Daar staat weer tegenover dat toen wij naar rechts wilden invoegen, ze ons ook zo voorlieten. Mooi systeem dus (net als het van een 2-baansweg een 4-baansweg maken door op de vluchtstrook te gaan rijden, goed uitkijken maar het schiet wel lekker op).

Leuke constatering: langs de kant van de weg stonden allemaal struiken paradijsvogelbloemen. Nare constatering: "Talk to the artist, give you best price" stond er niet! En we hadden ons nog wel zo voorgenomen om dit jaar, direct als we hem zagen, een schilderijtje te kopen. Maar we hebben gezien dat het assortiment dit jaar anders is dan vorig jaar. Dit jaar zijn de grote plastic dinosaurussen enzo een hot item. Maar ja, die hebben we dan weer niet nodig.

Eenmaal aangekomen bij het huisje een hyperventilerende Conny. Want dat was me toch een steile oprit! Met een 90 graden bocht! Djeez, wat een gedoe. Auto stampvol spullen dus hartstikke zwaar. Maar alles ging natuurlijk gewoon goed en het is me een mooi huis. Het uitzicht hebben we nog niet ten volle kunnen bezichtigen, want ons werd eerst een rondleiding gegeven en daarna werd het alarmsysteem uitgelegd. Joh, je zou er gewoon paranoide van worden want je verwacht ineens achter iedere struik een slechte genius. Bovendien geeft hij de hele tijd de melding dat Area 4 niet gereed is (iets met een lounge en een rookmelder) dus wat dat vannacht moet gaan worden, dat weten we niet. En toen moesten we als de donder voor het donker nog even boodschappen halen. Dus daarna pas de auto uitgepakt en toen was het al donker. Dus dat uitzicht zien we morgen wel :-)

Wat we morgen gaan doen weten we niet, is ook een beetje afhankelijk van het weer. Dus we zien wel. Eerst even stoeien met het alarm (en vermoedelijk de "Armed Response" te woord staan) en lekker relaxen.