Rooibos, rooibos en nog eens rooibos
Door: Conny
Blijf op de hoogte en volg Cees en Conny
28 September 2009 | Zuid-Afrika, Citrusdal
Vanochtend uitgeslapen! Rond een uurtje of 10:30 zijn we vertrokken naar Clanwilliam om daar naar de schoenfabriek van Strassbergers te gaan. Daar aangekomen verschillende schoenen gepast en... 4 paar schoenen gekocht. We hadden verwacht dat ze erg duur zouden zijn, maar voor een paar instappers betaal je dus 220 Rand, wat neerkomt op zo`n 20 Euro! En de schoenen zijn volledig gemaakt van leer en handgemaakt! Dus Lina een paar schoenen, Cees een paar hoge schoenen voor de winter en Conny een paar hoge schoenen en een paar instappers. Al met al een koopje. We hebben onder de schoen van Lina gelijk een zooltje en een hakje laten zetten. Daar betaal je in Leeuwarden dus een Eurootje of 30 voor. Hier 60 Rand (nog geen 6 Euro!). Morgen kunnen we de schoenen van Lina ophalen (niet vergeten!). En we hebben de andere 3 paar al in de koffer gepropt wat nog een hele uitdaging was.
Vervolgens zijn we naar het internet cafe gereden wat zo waar open was. Dus Conny helemaal blij op internet... Of niet... Blijkbaar was de boel zo geblokkeerd dat er geen site te openen was en daarna was blijkbaar de verbinding eruit geklapt (tenminste, de buurman die naast Conny zat had ook al geen verbinding meer). Nou, dan maar de chickenburger met ijskoffie eten en drinken. Zo zeg, denk aan die reclame van Smiths over die brandnetelburger maar dan een chicken- en beefburger die niet te vreten was. Als je leven je lief is, never never nooit iets te eten nemen in het internet cafe in Clanwilliam. We waren het er alle drie over eens, we hebben nog nooit zo iets slechts gegeten! En de ijskoffie was ook niet lekker (behalve Lina, die vond hem erg lekker). Anyway, dat was dus de slechtste maaltijd waar we ruim een half uur op hebben moeten wachten.
En we hadden nog wel haast want eigenlijk hadden we uiterlijk 13:30 willen vertrekken richting Rooibostour, wat dus 13:45 werd. Ging allemaal prima. De uiteindelijke weg naar de boerderij was een zandweg, dus dat was een glijboeltje. Cees vroeg laatst al eens aan Conny "Zullen we volgend jaar meedoen met de Cameltrophy" waarop Conny`s reactie was "Oh, doen we dat nu dan al niet?". Kortom, we worden steeds meer bedreven in het nemen van onmogelijke wegen voor een sedan :-)
We kwamen mooi op tijd aan bij de boerderij waar we nog even op de andere deelnemers moesten wachten (we waren dus ondanks de vertraging niet te laat!). En vervolgens kennismaken met iedereen en de jeep in. Nou, de natuur en rooibos is duidelijk Chris` (de gids) zijn lust en zijn leven. We weten nu alles over rooibos (groei, kleur, schimmelbestrijding met haver, levensduur 6 jaar, zaden, etc. etc). Dus de planten die wij voor brem aanzagen, waren dus struiken rooibos. Dat we het voor brem aanzagen was nou ook weer niet zo gek, aangezien rooibos familie van de brem is (maar volgens Chris, die vorig jaar in Nederland was en de brem bestudeerd had, leek het helemaaaaal niet op elkaar). Verder heeft hij heel veel verteld over verschillende planten. Iedere keer dat wij dachten dat hij klaar was, dook hij weer de struiken in en kwam hij met weer een nieuw bloempje met een nieuw verhaal aan. Gelukkig kon hij heel boeiend vertellen en had hij ook humor, de grappen zullen we maar besparen, daarvoor moet je erbij geweest zijn :-) . We hebben ons in ieder geval geen moment verveeld. Uiteindelijk hebben we nog een bezoek gebracht aan de fabriek (die van de familie van zijn vrouw is, haar vader was de eerste die een rooibosplantage begon). Het schijnt dat de rooibos alleen groeit in de buurt van Clanwilliam. Nou, das dus mazzel hebben dat we juist daar nu zijn :-) . In de fabriek is het hele proces van verwerking van de rooibos uitgelegd. Daarna zijn we weer terug gegaan naar de boerderij en hebben we daar nog warme en koude rooibosthee (eigen mixture van Annette met kaneel, kruidnagel en steranijs) geproefd. Was heerlijk! Uiteraard nog rooibosthee gekocht (dus Bertha en Angela, jullie bestelling is onderweg :-) ).
En toen op naar Clanwilliam om boodschappen te doen. Het was inmiddels al na 18:00 uur, dus voor het donker thuis zijn gingen we niet meer redden. Vlees gehaald voor de braai en hout voor de open haard en toen snel naar het huisje. Inderdaad, voor het donker thuiskomen, gingen we dus niet meer redden. Dus Cees buiten onder de lamp braaien en lekker binnen opeten.
Vervolgens zijn we naar het internet cafe gereden wat zo waar open was. Dus Conny helemaal blij op internet... Of niet... Blijkbaar was de boel zo geblokkeerd dat er geen site te openen was en daarna was blijkbaar de verbinding eruit geklapt (tenminste, de buurman die naast Conny zat had ook al geen verbinding meer). Nou, dan maar de chickenburger met ijskoffie eten en drinken. Zo zeg, denk aan die reclame van Smiths over die brandnetelburger maar dan een chicken- en beefburger die niet te vreten was. Als je leven je lief is, never never nooit iets te eten nemen in het internet cafe in Clanwilliam. We waren het er alle drie over eens, we hebben nog nooit zo iets slechts gegeten! En de ijskoffie was ook niet lekker (behalve Lina, die vond hem erg lekker). Anyway, dat was dus de slechtste maaltijd waar we ruim een half uur op hebben moeten wachten.
En we hadden nog wel haast want eigenlijk hadden we uiterlijk 13:30 willen vertrekken richting Rooibostour, wat dus 13:45 werd. Ging allemaal prima. De uiteindelijke weg naar de boerderij was een zandweg, dus dat was een glijboeltje. Cees vroeg laatst al eens aan Conny "Zullen we volgend jaar meedoen met de Cameltrophy" waarop Conny`s reactie was "Oh, doen we dat nu dan al niet?". Kortom, we worden steeds meer bedreven in het nemen van onmogelijke wegen voor een sedan :-)
We kwamen mooi op tijd aan bij de boerderij waar we nog even op de andere deelnemers moesten wachten (we waren dus ondanks de vertraging niet te laat!). En vervolgens kennismaken met iedereen en de jeep in. Nou, de natuur en rooibos is duidelijk Chris` (de gids) zijn lust en zijn leven. We weten nu alles over rooibos (groei, kleur, schimmelbestrijding met haver, levensduur 6 jaar, zaden, etc. etc). Dus de planten die wij voor brem aanzagen, waren dus struiken rooibos. Dat we het voor brem aanzagen was nou ook weer niet zo gek, aangezien rooibos familie van de brem is (maar volgens Chris, die vorig jaar in Nederland was en de brem bestudeerd had, leek het helemaaaaal niet op elkaar). Verder heeft hij heel veel verteld over verschillende planten. Iedere keer dat wij dachten dat hij klaar was, dook hij weer de struiken in en kwam hij met weer een nieuw bloempje met een nieuw verhaal aan. Gelukkig kon hij heel boeiend vertellen en had hij ook humor, de grappen zullen we maar besparen, daarvoor moet je erbij geweest zijn :-) . We hebben ons in ieder geval geen moment verveeld. Uiteindelijk hebben we nog een bezoek gebracht aan de fabriek (die van de familie van zijn vrouw is, haar vader was de eerste die een rooibosplantage begon). Het schijnt dat de rooibos alleen groeit in de buurt van Clanwilliam. Nou, das dus mazzel hebben dat we juist daar nu zijn :-) . In de fabriek is het hele proces van verwerking van de rooibos uitgelegd. Daarna zijn we weer terug gegaan naar de boerderij en hebben we daar nog warme en koude rooibosthee (eigen mixture van Annette met kaneel, kruidnagel en steranijs) geproefd. Was heerlijk! Uiteraard nog rooibosthee gekocht (dus Bertha en Angela, jullie bestelling is onderweg :-) ).
En toen op naar Clanwilliam om boodschappen te doen. Het was inmiddels al na 18:00 uur, dus voor het donker thuis zijn gingen we niet meer redden. Vlees gehaald voor de braai en hout voor de open haard en toen snel naar het huisje. Inderdaad, voor het donker thuiskomen, gingen we dus niet meer redden. Dus Cees buiten onder de lamp braaien en lekker binnen opeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
