Luxe en verwennerij

Vandaag voor de laatste keer de rit van Bhubesi naar Ndlovu kamp om uit te checken. Voor de accommodatie en het park vinden we het jammer om weer door te moeten reizen, met de weg zijn we eigenlijk wel helemaal klaar. Als afscheid kwamen we nog een giraffe tegen en een moeder neushoorn met jong. We hebben zoveel neushoorns gezien hier! Zelfs bij het uitchecken staan ze een stukje verder nog bij de drinkplaats te drinken. Dus het laatste dat je ziet als je Hlane verlaat, zijn de neushoorns.

En toen door naar Swazi Secrets, zeg maar de "Rituals" van Swaziland. Toen we daar aankwamen heeft de beveiliger blijkbaar onze komst aangekondigd, want de manager kwam naar ons toe en heeft ons een rondleiding door de "fabriek" gegeven. Fabriek is een beetje een groot woord. Waar het op neer komt is dat de vrouwen van het platteland de Marula boom gebruiken voor het brouwen van bier. De organisatie heeft ze gevraagd dat als ze het bier brouwen, of ze dan de noten willen bewaren. Die noten worden dan van de vrouwen afgenomen (vorig jaar een omzet van R 600.000 = Euro 60.000) en het is nu zelfs zo dat de vrouwen mede eigenaar zijn van Swazi Secrets. Uit die Marula noten wordt de olie geperst en daar worden dan zeepjes, lipbalsem, douchegel etc. van gemaakt. Eigenlijk komen er drie producten uit de Marula noot, een soort cake meel, de olie en hetgeen wat daar tussenin zit. Vroeger gooiden dat bijproduct (wat er tussenin zit) weg totdat iemand er achter kwam dat dat een heel goed scrubmiddel was. Dus daar wordt tegenwoordig de scrub van gemaakt. We hebben alles mogen bekijken, het hele proces. Grappig om te weten is dat vorig jaar de helft van hun omzet uit Europa kwam, omdat de Body Shop de olie van hen afneemt en in 46 van hun producten verwerkt. Maar ze proberen dat te verminderen, want ze hebben liever dat bij Swazi Secrets het totale product (dus de complete douchegel in plaats van alleen de olie) afnemen. En gelijk hebben ze. Dan kunnen ze daar zelf meer aan verdienen. Hun eerste producten (met nieuwe verpakking die we hebben mogen bekijken) wordt een dezer dagen naar Nederland en Duitsland verscheept. We hoeven natuurlijk niet te vertellen dat we wat producten hebben gekocht :-)

Vanaf de Swazi Secrets zijn we doorgereden naar Siteki waar we geld gehaald hebben en getankt hebben. Dat geld halen was ook weer een verhaal apart. Het is Swaziland, dus als je geld pint, krijg je Swazi geld. En dat hebben we liever niet, want we reden Swaziland immers uit en in Zuid Afrika kun je geen Swazi geld uitgeven (omgekeerd kan wel, maar daar hebben we niets aan). Dus Conny naar het loket, paspoorten erbij, bellen naar Johannesburg en het was geregeld. Heel apart, Lina wachtte even in de auto en Cees en Conny naar de bank. Waren echt de enige blanken die in Siteki liepen. En voor diegene die zich afvragen of het wel veilig was, we hebben ons geen moment onveilig gevoeld. We kwamen ook nog langs een post waar gecontroleerd werd op mond- en klauwzeer. Dus op de vraag wat we in de achterbak hadden was het antwoord: alleen koffers met kleren. En dat was blijkbaar voldoende antwoord, want er werd niets gecontroleerd (we hadden verder ook nauwelijks iets van eten bij ons).

Toen door naar Itala, de eindbestemming van deze dag. Was nog een eindje rijden, en we moesten eerst nog de grens over. Swaziland uit ging eenvoudig, Zuid Afrika in weer wat lastiger, extra controle of Lina wel was wie ze was. Daarna werd de auto even grondig bekeken van buiten (gelukkig niet van binnen want om alles uit de kofferbak te halen, das niet grappig). En toen eindelijk weer op weg. Dit jaar stond er geen trein die de weg blokkeerde, dus alles verliep voorspoedig.

De reis verder ging ook vlot. We waren al vrij snel bij Magubu en daarna was het nog een 50 kilometer naar Louwsburg. Daar zouden we eerst boodschappen doen, maar bij nader inzien toch maar niet. Dus op naar Itala. En tegen verwachting in, was de weg volledig geasfalteerd. Dat was een verademing vergeleken bij de afgelopen dagen! Eenmaal bij de poort aangekomen de formulieren ingevuld (hoefden niets te betalen voor toegang tot het park, wat best raar is, meestal moet dat wel) en toen naar de receptie. Op een bord stond dat we olifanten tegen konden komen en dat we die niet dichter dan 30 meter mogen benaderen. Gezien de ervaringen de afgelopen dagen met olifanten, vinden wij 100 meter ook prima :-)

Eenmaal bij de receptie kregen we de sleutel en konden we naar het huisje. Omdat we dus geen eten hadden gelijk maar even gereserveerd in het restaurant. De weg naar het huisje is keurig geplaveid met bakstenen, dus ook daar geen enkel probleem. Oja, de jongen bij de receptie vroeg nog hoe we de weg in het park vonden. Eh, duh, fantastisch! Hij is geasfalteerd! Na Hlane is bijna iedere weg fantastisch te noemen :-)

En toen kwamen we bij het "huisje" aan. Omdat Conny vond dat we best een enkele keer wat luxer mochten overnachten, had ze de 6 persoons lodge geboekt. Het was laagseizoen, dus de prijs was ook nog ok te noemen. En dat is me een huis! Een eetkamer, een woonkamer (met wel hele comfortabele banken), drie slaapkamers met eigen badkamers, een overdekt terras met een grote eettafel, barbecue en een fantastisch uitzicht. En: (en daar is vooral Cees erg blij mee) een prive zwembad! Maar vooral ook het uitzicht is formidabel, zo mooi!

Dus we voelen ons enorm verwend (afgezien van de kolonie grote spinnen die hun intrek in het huis genomen hebben). Morgen kunnen we lekker uitslapen, gaan we in ieder geval zelf even rondtoeren in het park (over de asfaltweg!) en Lina had als voorwaarde gesteld dat ze ook wel van het huisje wil genieten. Dus compromis: uitslapen, ontbijten, toeren, relaxen.

We hebben overmorgen een lange rit voor de boeg, dus dat relaxen is best nodig :-)