Game Drive Hlane

Grappig hoe snel je een vertekend beeld hebt van de werkelijkheid. Wij waren er van overtuigd dat je er 20 minuten over deed om vanaf de receptie bij het huisje te komen. Maar vanochtend vanaf het huisje naar de receptie, hebben we er toch echt 40 minuten over gedaan. We waren 10:10 de deur uit gegaan dus we waren nog net op tijd om ons aan te melden voor de game drive van 11:00 uur!

Dus wij de jeep in en op weg. De gids/chauffeur was duidelijk niet echt een ochtend mens. Maar dat was ook niet zo raar want buiten ons zaten er 7 Japanners in de jeep en dat was me toch een kakelende zooi. Ongelovelijk! De gids/chauffeur had ons gevraagd of wij stil wilden zijn, omdat de dieren wat schuw zijn en anders misschien weg gingen. Dus wij braaf onze snavels dicht. Niet de Japanners, nee, daar ging de mobiel van af, klepperde klep echt non stop, etc. etc.

Na ongeveer een 20 minuten kwamen we langs een groep olifanten. Bij die olifanten was dus ook een moeder met een jong. De gids/chauffeur was er meer op gericht dat wij leuke shotjes konden maken, dan dat hij op de olifanten lette. Dus op een gegeven moment zien we daar moeders echt met flapperende oren en op een hol en een draf op ons afkomen. We schrokken ons kapot. Toen ze ongeveer een meter van de jeep was gaf de chauffeur een dot gas en we vlogen vooruit. Conny was aan het filmen maar was net klaar en zou een fotootje voor zichzelf gaan nemen toen moeders dus dat sprintje nam. Je ziet dus net nog de oren omhoog gaan. Van pure schrik dus geen fotootje :-) De chauffeur stopte een stukje verder om te vragen of iedereen ok was. Nou, daar was moeder olifant het wederom niet mee eens, dus weer een sprintje en de chauffeur weer een dot gas. Dat heeft Conny dan gelukkig wel weer gefilmd. Nou had ze niet de bedoeling om ons daadwerkelijk iets te doen, want ze heeft gelegenheid genoeg gehad. Zij was namelijk een stuk sneller dan de chauffeur, dus als ze wat had willen doen, kans zat. Maar het was toch best een spannend momentje, moeten we zeggen.

We zijn nog langs een waterplas gereden, maar daar was weinig activiteit. Toen we verder reden zag de chauffeur onder de bomen een leeuw liggen. Nou, we hebben toch echt geen slechte ogen, maar hier moest je wel veel fantasie voor hebben om daarin een leeuw te herkennen. Om even duidelijk te maken waar de leeuw lag, gooide de gids/chauffeur maar even stenen naar de leeuw. Persoonlijk vonden wij dat wat vreemd, maar blijkbaar vonden de Japanners het fantastisch. Toen ze de leeuw eenmaal zagen maakten die me toch een stennis. Roepen, wijzen, opstaan, over elkaar heen klauteren. De chauffeur heeft veel moeite gedaan om ons allemaal de leeuw te laten zien, want we hebben er zeker een 45 minuten gestaan, maar dan heb je ook wat. Na wat heen en weer rijden en nadat de leeuw ergens anders was gaan liggen, hadden we dus goed zicht en konden we allemaal gaan fotograferen en filmen.

Nadat we de leeuw hadden gezien, gingen we naar de neushoorns. Nou, zoveel neushoorns, op verschillende plaatsen weliswaar, hebben we nog niet gezien. En van heel erg dichtbij (blijkbaar zijn deze neushoorns wat minder schuw en gewend aan toeristen). Onderweg zagen we ook nog een (ander) clubje olifanten, ook moeders met jongen. Maar deze waren heel wat minder beschermend. De gids vroeg regelmatig aan Conny hoe laat het was en kwam tot de ontdekking dat hij te laat was (de tijd van de game drive was al om). Dus snel terug naar het kamp. We zagen nog een mooi gekleurd vogeltje in de boom (wij zijn duidelijk geen vogelspotters want de naam zijn we alweer vergeten) en een paar giraffen naast de weg. En iedere keer stopte de gids/chauffeur even om ons te laten fotograferen. Wel tof van hem, want hij was al te laat.

Aangekomen bij het kamp kwamen we tot de ontdekking dat de achterklep van de auto een stukje open stond. Slordigheidje van ons (Cees en Conny dachten van elkaar dat ze hem dicht gedaan hadden), zat niets in, dus er kon ook niets uit :-) En terug naar Bhubesi camp, inderdaad over dezelfde weg. Nu hebben we hem dus al 3x gereden, dus het begint een beetje te wennen.

En we beginnen echte "happy campers" te worden, want we hebben de was gedaan en met onze eigen meegebrachte waslijn te drogen gehangen en ligt inmiddels alweer gestreken en wel (handig zo`n reisstrijkbout) in de koffer. We hebben dus een heerlijk rustige middag gehad en lekker van het uitzicht kunnen genieten. Lina had wat last van de warmte (was ook weer zeker 30+) dus die is even op bed gaan liggen met de ventilator aan. Cees en Conny hebben vanaf het terras kunnen genieten van een hele troep bavianen die verderop in de bomen zaten en luidruchtig ruzie met elkaar aan het maken waren (en nu nog steeds zijn).

Morgen vertrekken we naar Itala in Kwazulu-Natal en krijgen we dus weer een grensovergang. We vullen nu maar vast de formulieren in. Lina is dan illegaal Swaziland ingekomen, we gaan toch proberen om legaal Swaziland weer te verlaten :-)