Naar Swaziland

Het schijnt dat de temperatuur in Komatipoort een paar dagen geleden zo'n 42 graden was. Vandaag was het eerst een graad of 20 met wat bewolking. Maar al heel snel klaarde het op en scheen er een heerlijk zonnetje. Met Sue hebben we nog even de route doorgenomen (waar we gelukkig van afgeweken hebben, maar daar komen we nog op terug). Nog even de afgelopen dagen op internet geplaatst met foto's (de site werkte weer goed).

Toen was het tijd om te vertrekken. Hartelijk uitgezwaaid door Sue en Martyn en op naar de Spar. Eerst even geld van de bank halen en eten gehaald voor de komende dagen. En "bug spray". Misschien niet diervriendelijk, maar wel gerustellend voor diegene die met zijn/haar mond open slaapt.

En dan naar Swaziland. De rit naar Swaziland toe was als "vanouds". Bij de grens aangekomen, zijn we eerst weer naar de Matsamo Swazi Singers & Dancers gegaan. De tour zou net beginnen, dus we waren mooi op tijd. En net als vorig jaar was het prachtig. De groep was wel kleiner en daardoor het dansdeel automatisch ook, maar het zangdeel was echt prachtig! Daarna hebben we geluncht (waar we korting kregen, waarom weten wij ook niet) en toen door naar de grens. Is altijd weer een grappig geheel. Eerst "schrijf" je je uit in Zuid Afrika, daarna "schrijf" je je in in Swaziland. Lina is om niet nader te noemen redenen illegaal de grens over gegaan :-) Schijnt een nare gewoonte van ons te worden om iedere keer illegaal de grens over te gaan. Nou ja, blijkbaar heeft niemand er een probleem mee.

Toen door naar Hlane Royal National Park. Vorig jaar verbleven we in Mlilwane, maar dit jaar wilden we Hlane eens bekijken. Tegen het advies van Sue in zijn we toch de route gaan rijden zoals we die in gedachten hadden en dat is maar goed ook. Hoe het kan weten we niet, maar als je 100 kilometer moet rijden en je rijdt 100 kilometer per uur, dan doe je daar in Nederland inderdaad 1 uur over. In Zuid Afrika en zeker in Swaziland werkt dat blijkbaar anders. Je rijdt 100 kilometer per uur en toch doe je er veel en veel langer over. Dus na 16:00 reden wij Hlane in. Waren eerst nog in verwarring, maar blijkbaar gaat de weg naar Manzini over de MR3 dwars door Hlane heen. En of op de vandaag gereden route zijn ze minder aan toeristen gewend als langs de route via Pigg`s Peak, maar de mensen leken hier wat minder vriendelijk. We kregen een beetje het gevoel dat ze ons liever zagen gaan dan komen. Misschien ook niet verwonderlijk aangezien de armoede in Swaziland (nog) veel groter is dan in Zuid Afrika. Daar rij jij dan in een relatief dure huurauto en het dan nog verwonderlijk vinden dat dat een bepaalde emotie oproept. Anyway, de rit en de omgeving is in ieder geval prachtig.

In Hlane kregen we al snel de afslag naar de receptie. Een klein en vooral kort weggetje en bij de receptie werden we al opgewacht door een struisvogel. Ingecheckt, Wild Card gegevens genoteerd voor de entree en op naar het Ndlovu Camp waar we de route naar Bhubesi Camp zouden krijgen. We waren nog maar net het park in of er staken twee volwassen en een jonge neushoorn de weg over. Prachtig om te zien! De foto`s zijn door een vieze voorruit gemaakt, dus wat flets, maar het live beeld was geweldig!

Bij Ndlovu Camp weer ingecheckt (nu voor de accommodatie) en het handigste was dat we de plattegrond namen om naar het kamp te rijden. En die kon je kopen voor 1 Rand (circa 0,10 Euro, lekkere business zo :-) dus plattegrond gekocht en op naar Bhubesi. Nou, en dat was me een rit! Niet normaal. De rit naar Thornhill is niet leuk over wegen met die ribbels (waardoor je auto uit elkaar trilt), maar deze weg was volgens ons nog erger! Een smalle weg met aan de zijkanten alleen maar van die doornbomen (dus die auto gaat niet krasvrij ingeleverd worden, dat kunnen we ze nu al garanderen), de weg loopt schuin, vol gaten, kuilen, grote stenen. Het begon een beetje op de Camel Trophy te lijken. En de weg was eindeloos, er kwam geen eind aan. Net als je dacht dat je er bijna was, moest je nog een stuk verder. Maar eindelijk, na 10 kilometer over een werkelijk waardeloze weg zagen we het eerste huisje. En geloof ons, 10 kilometer lijkt kort, maar we hebben er zeker 20 minuten over gedaan. Onderweg zagen we nog impala`s, nyala`s en zebra`s. Maar daar hadden we eigenlijk geen oog voor...

Maar toegegeven, het huisje ligt prachtig. Heel veel keuze hadden we niet, aangezien Cees `s nachts elektriciteit nodig heeft, en Bhubesi het enige kamp is met elektriciteit, maar het is ook een prachtig huisje met uitzicht over de rivier met riet enzo. Een heel rustiek huisje met een leuk terras en behoorlijk groot. Dus de weg is s$#@t, maar het huisje en de omgeving is prachtig. Aangekomen bij het huisje kregen we nog de schrik van ons leven. Deur op slot. En bij de receptie hadden we geen sleutel gekregen. Dus Conny zag zichzelf al weer dat roteind terug moeten rijden en ging maar eens even polshoogte nemen bij de buren. Bleek dat zij hetzelfde hadden en inderdaad wel terug gereden waren naar de receptie om daar te horen dat de sleutel aan de binnenkant van de deur zat en dat de zijdeur op slot zat, maar de voordeur open was. Pfieuw, dat scheelde weer een tripje! Blij dat wij eerst gevraagd hebben en niet direct op hoge poten teruggereden zijn zoals de buren :-)

Nadat we de spullen uitgeladen hadden, hebben we nog even van het uitzicht genoten vanaf het terras. We zagen toen het donker werd in het riet iedere keer en op verschillende plaatsen lichtjes aan en uit gaan. Kunnen volgens ons geen glimworpjes zijn, want die gaan niet aan en uit denken we. En het waren geen mensen met een zaklamp, want dan waren het wel heel veel zaklampen en die gaan ook niet om de zoveel seconden aan en uit. Intrigerend...

Aangezien we hier twee nachten blijven, hebben we alle tijd van de wereld. Dus morgen lekker uitslapen en kijken of we mee kunnen met de game drive van 11:00 uur (als er nog plek is, want we gaan natuurlijk niet met de eigen auto over die wegen crossen :-) ). En anders zien we wel wat we doen.