Onze laatste dag in Kruger

Nou ja, uitslapen, 07:30 ging de wekker. Maar vergeleken met 04:30 is het zeker uitslapen. We hebben rustig de koffers ingepakt, sleutel teruggebracht en vervolgens het park weer op om te gaan ontbijten in het restaurant. Toen we net op het terras gingen zitten zagen we nog net een gevlekte hyena lopen die het gras in liep. Net te laat om een foto te maken, maar we hebben hem gezien! Ontbijt was heerlijk, met een paar bijzonder brutale apen die na een paar keer weggejaagd te zijn, besloten hun heil maar ergens anders te zoeken en prullenbakken gingen plunderen. We hebben nog een poging gedaan om wat reisverslagen te plaatsen, maar helaas ging dat dus niet goed. De site van waarbenjij.nu lag eruit. Jammer, jammer, jammer. Want wonder boven wonder, de verbinding was heel erg goed.

En toen in de auto richting Crocodile Bridge. Al vrij vlot zagen we een nijlpaard in de rivier (toen wisten we nog niet wat er komen ging). Een paar fotootjes gemaakt en door. Een stukje verder stonden er allemaal auto's aan de kant van de weg. Wij kijken wat er te zien was. Nou moet wel heel speciaal geweest zijn, want ze bleven maar staan maar we weten nog steeds niet wat we hadden moeten zien.

Verder gereden zagen we een heel stel nijlpaarden liggen. Vorig jaar hebben we lang niet zoveel nijlpaarden gezien (eentje heel ver weg in het water). Maar nu dus al best veel. We zagen ook nog een groep olifanten door de rivierbedding heen lopen. Was een grote kudde. Natuurlijk nog wat apen op en langs de weg, wat gieren in de boom, allemaal werkend naar een climax.

Er was namelijk weer een file, maar dit keer niet omdat de auto`s wilden blijven staan, maar omdat ze moesten blijven staan! Er stonden namelijk honderden buffels naast en op de weg, dus de hele weg was geblokkeerd. Tja, wat doe je dan? Blijven staan wachten totdat het de dames en heren belieft om verder te lopen. Dat heeft dus 15 minuten geduurd en toen was de weg een stukje vrij zodat wij in ieder geval konden doorrijden. Maar wat een mega grote kudde. Zo groot hadden we nog niet gezien, zelfs niets bij Thornhill en dat was al een forse kudde!

Toen we verder gereden waren, zagen we aan de overkant van de rivier een stel leeuwen liggen te relaxen. Was wel ver weg, maar met de zoom hebben we ze toch redelijk kunnen vastleggen. Je ziet in ieder geval dat het leeuwen zijn :-)
Op een gegeven moment kwamen we langs een groot meer waar een "paar" nijlpaarden lagen. Maar dat was totdat we naar links keken en een hele groep nijlpaarden in het water zagen liggen. Aan de kant stonden allemaal ooievaars en lagen een heel stel krokodillen. Een van de krokodillen had zijn bek open. Echt prachtig om te zien!

En verderop zagen we: inderdaad, nijlpaarden! We hebben nog nooit zoveel nijlpaarden gezien. Er kwam geen einde aan en volgens ons hebben we wel tientallen gezien.

En toen gebeurde het. Aan de kant van de weg liep een olifant. Liep alleen dus was een mannetje. Conny vraagt, wil je die nog filmen. En ja hoor, de olifant besloot om niet aan de kant te blijven lopen, maar de weg op te lopen. Tja, dan kun je vooruit of achteruit. Cees vond het een goed idee om dan maar achteruit te rijden zodat hij hem nog even kon filmen. Lekker dan! Die olifant wilde niet aan de kant, flapperde met zijn oren en bleef dus op ons aflopen. Conny dacht "ben niet gek, ik zet `m in de achteruit" en bleef achteruit rijden, olifant bleef vooruit lopen. Heeft zeker meer dan een kilometer geduurd. Kwam natuurlijk een auto achterop, dus Conny braaf om die auto heen (laat haar maar vooraan staan, ha ha ha). Zij zich nergens van bewust, dus lekker een foto maken. Maar die olifant bleef maar doorlopen. Dus zij ook maar in de achteruit. Cees zat zich te bescheuren op de achterbank, Lina zag met grote ogen naar de olifant te staren en Conny maar achteruit rijden. Op een gegeven moment was de olifant blijkbaar uitgespeeld want toen ging hij naar de berm en zijn we er snel langsgeglipt, maar het hart zat Conny in de keel en Lina kreeg uiteraard een lachstuip van pure zenuwen. Pfieuw!

Een stuk verder zagen we ineens twee neushoorns lopen die we snel hebben gefotografeerd, maar in gedachten waren we nog even bij de olifant. Ook de zo zeldzame "ground hornbills" hebben we weer zien lopen (we geloven nu natuurlijk helemaal niet meer dat ze bedreigd zijn, je komt ze overal tegen).

En zo waren we langzamerhand bij de poort van Crocodile Bridge aangekomen. Nog even naar de shop geweest en toen het Kruger Park uit. En net toen alle papieren gecontroleerd waren en Conny door de slagboom wilde rijden, besloot de wind de slagboom naar ons toe te blazen. Een doffe klap en ja hoor, slagboom tegen de auto. Zucht! Cees gelijk uitstappen en helaas een deukje in de balk links voor bij de voorruit. Dat hebben wij weer! Conny balen als een stekker en dolgelukkig dat ze extra gelet heeft op de verzekering. Om geen gezeur te krijgen hebben we de knakker bij de poort een papier laten opstellen waar de toedracht opgeschreven is, met handtekeningen, datum en stempel van Sanparks en een paar foto`s gemaakt. Moet geen probleem zijn, valt binnen de verzekering, maar het is wel jammer dat het gebeurde... Nou ja, weten we dat ook weer.

Na al het gedoe waren we van plan om snel naar Komatipoort te rijden. Maar buiten de poort bleken ook nog olifanten te lopen en wij moesten een smalle brug oversteken met allemaal betonblokken erop, oftewel, geen uitwijkmogelijkheden. Aan de overkant van de brug kwam een olifant aanlopen en met de vorige ontmoeting nog vers in het achterhoofd, zijn we maar even blijven wachten want om nu achteruit over een smalle brug te moeten rijden, daar hadden we nou niet zoveel zin in :-)

Maar gelukkig besloot de olifant bij nader inzien om niet over de brug te lopen maar toch het bos in te lopen, dus wij konden met een gerust hart doorrijden. Trees Too was snel gevonden, we reden er zo naar toe en Sue en Martyn zijn nog net zo gastvrij als dat ze vorig jaar waren. We hadden de eerste keus in kamers, omdat we nog een keer teruggekomen waren. Dus we hebben nu een kamer met een prachtige badkamer. Vanavond Bobotie gegeten (heerlijk!) en Cees een Hunter`s Stew met kudu.

Morgen gaan we naar Swaziland. Wat we onderweg gaan doen, weten we nog niet. We zullen morgen eens zien. Eerst lekker relaxen en uitslapen!