Augrabies Falls

Vanochtend waren we al vroeg uit de veren en na de gebruikelijke plichtplegingen (permit halen, naar receptie, stempel op permit, terug naar de poort, permit laten zien) reden we rond 08:30 al de poort uit. En net als de heenweg, ging de terugweg ook verbazingwekkend snel. Met een 2,5 uur waren we alweer in Upington (tja, er gaat maar 1 weg in en uit de Kgalagadi) waar we even het eten voor vanavond en het ontbijt hebben gehaald. Conny vindt het veel leuker om zelf voor het eten te moeten zorgen, kun je lekker varieren en lokaal voedsel eten (en dan eet je toch dingen die je in een restaurant weer niet eet, soms de meest vreemde combinaties :-) ). Na nog even getankt te hebben zijn we doorgereden de N14 op richting Keimoes en Kakamas.

Ook dat ging heel erg vlot. Met een uurtje of 2 waren we al bij de poort van Augrabies Falls National Park. Bij het inchecken werden we gesommeerd dat we morgen voor 09:00 uur moesten uitchecken, dat we een uitrijbewijs moesten halen en dat we moesten oppassen voor de apen en geen spullen onbewaakt moesten laten liggen (later zou blijken dat dat een goede waarschuwing was). We hadden huisje nummer 31 met deels uitzicht op de rotsen en op het zwembad. Wat een levendige plek blijkt :-)

Toen we de spullen uitgepakt hadden is Conny even polshoogte gaan nemen om te kijken hoe goed begaanbaar het pad is voor de rolstoel. Nou dat bleek reusachtig mee te vallen, dus Lina en Cees opgehaald en op pad. En dat ging inderdaad goed. Hier en daar een hobbeltje maar prima te behappen (zeker met z`n 2-en). Dus even genoten van het prachtige uitzicht op de waterval. De naam Augrabies komt van de Khoi die de waterval Aukoerebis noemden wat "Plaats van het grote lawaai" betekent. En inderdaad, ondanks dat wij niet in de regentijd zijn, maakt de waterval een enorm kabaal. We hebben ook nog verschillende gekleurde hagedissen gezien. Was heel grappig want dat hadden we nog gezien bij David Attenborough op Animal Planet (en ook dat de legende vertelt dat er diamanten liggen op de bodem van de rivier).

Het enige dat de pret enorm drukt is de gigantische hoeveelheid superirritante vliegjes die continue om je hoofd heen suizen als je buiten loopt. Echt supervervelend. Onderweg loop je dus de hele tijd om je heen te maaien, maar gelukkig doet iedereen dat dus hilariteit alom :-)

Cees en Conny zijn later nog even naar de waterval gelopen om te kijken naar de zonsondergang. Dan kleuren de rotsen prachtig roze/rood/paars dus daar hebben we mooie foto`s van kunnen maken. Prachtig om te zien. Op een gegeven moment hoorden we bij een huisje heel veel geschreeuw en gerinkel van vallend servies en zagen we dus een hele grote baviaan wegrennen met een schreeuwende vrouw er achteraan. Die baviaan is echt gigantisch groot en die hadden we bij ons eigen huisje ook al gezien. Het huisje is namelijk nieuw dus daar staat nog geen "aap proof" prullenbak. Dus de aap kwam er aan, schoof de deksel opzij en keek of er iets te eten in zat. Wij zijn natuurlijk slimmer dan die aap, dus wij gooien in dit soort gebieden met apen sowieso geen afval buiten in de prullenbak, maar dat wist die aap dus niet. Nu snappen we ook de opmerking van de receptioniste dat we het even moesten melden bij de receptie als er in het huisje iets kapot ging.

Tijdens dat Cees en Conny naar de zonsondergang zaten te kijken, was de baviaan weer bij ons huisje langsgeweest. Toevallig zat Lina voor het raam naar Cees en Conny te kijken, dus die heeft hem ook gezien. Nog steeds niets te halen, dus hij zal wel knap chagarijnig geweest zijn. Anyway, die andere bezoekers kunnen nu dus nieuw serviesgoed halen...

Morgen de langste rit van de vakantie van Augrabies naar Namaqua.