Pofadder en Springbok

Vandaag geen baviaan meer gezien. Bij het uitchecken nog even wat flessen water gekocht in de shop en toen op weg naar Namaqua. Onderweg weer verschillende mensen hardlopend langs de weg gezien en sinds de vliegjes gisteren weten we ook waarom ze hardlopen :-) . Het voordeel van op vakantie gaan naar het noordwesten van Zuid Afrika is dat er relatief weinig verkeer is en de rit dus lekker vlot verloopt. Al gauw veranderde het landschap van rotsen met kokerbomen in een kale vlakte met heuvels en lage struiken. Onderweg de eerste bloemen gezien, prachtig lila en paars.

De eerste stop was in Pofadder waar we getankt hebben. Is eigenlijk een plaatsje van niets, maar op zich ook wel weer leuk. Conny had op internet gelezen dat Pella een leuk plaatsje was dat in 1814 gesticht was door de London Missionary Society als een toevluchtsoord voor de KhoiSan die verdreven waren uit Namibie. Het had de missionarissen 7 jaar gekost om de missiepost (kerk) te bouwen waarbij ze alleen een encyclopedie gebruikten. De reisgids meldde "Vandaag de dag is Pella nog steeds een kleine nederzetting waar de mensen net zo leven als honderd jaar geleden". Nou, dat klopt. De rit naar Pella ging over een asfalt weg, maar in Pella aangekomen werd dat een zandweg. En Pella is helemaal totaal niets. Totally nothing! Er staan huizen, er lopen veel mensen over straat, er is een kerk (de kerk) en er zijn dadelpalmen. Oja, en er is iemand die vermoedelijk geen kwaad in de zin heeft, maar vervolgens om de haverklap voor de auto sprong, druk begon te wijzen en te roepen en als je doorreed met de auto mee rende. Nogmaals, had vermoedelijk niets kwaad in de zin, maar we werden er wel nerveus van zeg (vooral met die zwerver met die hond in het achterhoofd). Dus we hebben het dorp geen recht gedaan. We hebben een foto van de kerk gemaakt, de dadelpalmen gefotografeerd en zijn toen snel het dorp weer uitgereden. We reden Pella zeg maar in en weer uit.

Toen we weer op de snelweg waren (nou ja, snelweg, tweebaans maar je mag 120) zei Lina dat als we langs een tankstation kwamen, of we dan even konden stoppen. Ja, die was er natuurlijk niet meer en de eerst volgende grote plaats was Springbok, zo`n 100 kilometer verderop. Maar gelukkig zagen we onderweg nog een bord naar Aggeneys waar aangegeven stond dat er een tankstation was. Dus hup de weg ingeslagen en door Aggeneys rijden. Was nog wel even zoeken, maar hij was er! Dus Lina (en Cees!) naar het toilet, weer in de auto en de 8 kilometer terug naar de N14.

Vervolgens ging het allemaal heel vlot. We waren zo in Springbok waar we bij Wimpy hebben gegeten en daarna door naar Naries Namakwa Retreat, wat 27 kilometer verderop ligt. Dus rond een uurtje of drie waren we al bij Naries en hebben we ingecheckt. Het meisje van de receptie reed voor ons uit naar de accommodatie. En die is me toch leuk! Het zijn bolle huisjes, Mountain Suites genoemd, die om rotsen heen gebouwd zijn. Met echt een fantastisch uitzicht! Echt prachtig. Jammer dat het bewolkt is, maar de huisjes zijn enorm leuk. Dus we hebben vanaf half 4 van het uitzicht zitten te genieten. Om 19:00 zijn we gaan dineren (diner en ontbijt zat bij de prijs in). En het diner was heerlijk. Cees had vooraf de erwten/ham soep en Conny en Lina een pastei met spinazie en "butternut" (?) en als hoofdgerecht had Cees het lam en Conny en Lina de Thai Green Curry. Ook het dessert was heerlijk, Cees de aarbeien met gember en pecannoten, Lina een kwarktaartje met mango en Conny de "sponge cake" met custard. Alles even smakelijk.

Na het eten zijn we, uiteraard, weer naar het huisje gegaan. Voordeel van dit huisje is dat het midden in de natuur staat. En aangezien ieder voordeel zijn nadeel heeft, is het nadeel van dit huisje dat het... midden in de natuur staat. Oftewel, de natuur komt naar je toe. In ons geval in de vorm van gecko`s. En ja we weten dat als je naar Zuid Afrika komt, je "ongedierte" tegen gaat komen. Maar toch geen 5???? Dus besloten werd dat 5 gecko`s in 1 kamer te veel van het goede was. En dan kunnen ze wel een leuk kaartje neerzetten met "Hallo, ik ben Godfrey de vriendelijke gecko" maar als Godfrey een feestje wil geven en daar zijn vriendjes en vriendinnetjes voor wil uitnodigen, dan mag Godfrey dat buiten doen. Dus met het gecko vriendelijke vangnet dat in ieder huisje ligt, hebben we ze gevangen en buiten gezet (en geloof ons, dat klinkt makkelijker dan dat het was, mijn Lieber wat zijn die dingen snel en behendig. En wij niet :-) ). Nou ja, de kamer van Cees en Lina is nu (voor het oog) gecko-vrij en op de kamer van Conny zit er eentje (achter de koelkast) en Conny heeft besloten die (voorlopig) maar te laten voor wat ie is. Maar we geven geen garanties :-)

Anyway, de temperatuur hier scheelt gewoon een jas met de Kgalagadi en Augrabies. Lina heeft zelfs nu de elektrische deken aangezet, zo fris is het. Volgens de eigenaresse van de accommodatie is er een kou front binnen getrokken. Nou das te merken, hopelijk trekt het front snel weer verder.

Morgen gaan we naar het Namaqua National Park met hopelijk bloemen (maar we vermoeden dat we daarvoor wat te laat zijn, aangezien de regen vroeg was dit jaar). Is eens een korte rit van een 115 kilometer. We zijn benieuwd of wij ook nog van de bloemen kunnen genieten.