Drukte en rust op 1 dag

Vandaag waren de wolken op slag verdwenen en werden we na een heerlijke nachtrust (zonder gecko`s over het gezicht) gewekt door een prachtige blauwe lucht en warme zonnestralen. We zouden rond 9 uur ontbijten, dus we konden lekker rustig aan doen. Het ontbijt werd, net als het diner gisteravond, geserveerd in het hoofdgebouw. Na het ontbijt gelijk uitgecheckt (we hadden de koffers enzo al in de auto gedaan voordat we naar het hoofdgebouw reden) en nog wat foto`s gemaakt van de vogeltjes bij de nesten.

Toen we op weg waren, zagen we een schildpad die verwoede pogingen deed om de straat over te steken. Wij een stukje verder keren om foto`s te maken. Ondertussen waren er al tal van auto`s langsgekomen, dus we hadden even de angst dat we een platgereden schildpad zouden vinden. Was gelukkig niet het geval. Hij was weer teruggelopen naar de berm, maar besloot toen om toch de weg maar weer op te lopen. Normaal gesproken vinden wij dat je je niet moet mengen in de natuur, maar in dit geval was het overrijdens (en overlijdens) gevaar zo groot, dat we hem toch maar van de weg hebben gehaald en in de berm hebben gezet. En toen de fotootjes gemaakt. Gelukkig liep hij al snel verder de struiken in, dus als het goed is, komt het helemaal goed met de schildpad.

Omdat we in Namaqau National Park zelf voor ons eten moeten zorgen, besloten we naar Springbok te rijden, daar kwamen we toch doorheen, om even boodschappen te doen, te pinnen en te tanken. Nou, dat hebben we geweten! Het is vandaag 25 september dus dat is Heritage Day oftewel Erfdag en dan is iedereen vrij. En laat iedereen nou net besloten hebben om vandaag de boodschappen te gaan doen. Het was een gekkenhuis. We gingen naar de Superspar en daar maakten een paar mannen al de grap "Superspar, Superbusy" en dat is geen woord teveel. Alle kassa`s waren open en nog stond je lang in de rij. Ik geloof dat alleen de boodschappen doen ons al meer dan een uur gekost heeft. Daarna moesten we nog pinnen en zowel bij de ATM in de Spar als buiten bij de banken stonden rijen mensen (vandaag ook betaaldag?). Dus besloot Conny om maar bij de ATM in de Spar te pinnen. Nou, dat heeft dus een half uur geduurd. Gezellige bedoeling trouwens :-) Als het wat te lang duurde bij iemand, dan ging de voltallige rij lekker over zijn schouder meekijken waarom het zo lang duurde :-) Hoezo privacy? En net toen Conny aan de beurt was om te pinnen, kwam er een medewerker van de Spar die meldde dat hij de pinautomaat even zou bijvullen. Zou drie minuten duren. Tja, veel keus was er niet :-) Ging inderdaad heel snel, want hij was binnen de drie minuten terug. Conny zei dus "dat duurde nog niet eens drie minuten". Grapjas zei "Oh, ik wil wel even wachten", bij-de-handje :-) .

Toen Conny in de rij bij de pin stond te wachten, zag ze dat er een boekje was met een miniatuur autootje van James Bond. En laat ze die nou net laatst ook bij de Shell voor Cees gespaard hebben. Dus het leek haar een goed idee om dat boekje voor Cees te kopen, inclusief auto. En dan kon ze gelijk voor zichzelf de Zuid Afrikaanse versie van Traveller kopen. Nou, dat heeft vervolgens dus nog eens ruim 15 minuten bij de "snel"kassa geduurd. En in de winkel werd het drukker en drukker. Ongelovelijk! Dus bijna twee uur verder naar de auto en op naar het tankstation (dat zit ernaast). Ging aanmerkelijk vlotter, was gelijk aan de beurt en na 5 minuten waren we dan eindelijk op weg naar de N7 richting Namaqua National Park.

Onderweg al verschillende bloeiende plantjes gezien en toen we bij Kamieskroon kwamen van de snelweg af richting Namaqua National Park. En jeempie-de-peempie, wat een ongelovelijke S&*%^-weg zeg! We zijn er van overtuigd dat deze weg de slechtste is waar we deze vakantie over gereden hebben. Extreem oncomfortabel. Over corrugated gesproken zeg, allemaal hobbels en bobbels, dus de auto trilt zowat uit elkaar. 21 kilometers lang. Daar hebben we dus zo`n 1,5 uur over gedaan (wat Conny al voorspeld had). Onderweg steeds meer bloemen gezien, wat natuurlijk wel heel mooi meegenomen was. We hebben ook nog "Sacred Ibissen" gezien bij een waterdrinkbak.

Eenmaal aangekomen bij de receptie ingecheckt wat ook altijd een tijdvretertje is, aangezien er vaak allerhande formulieren ingevuld moesten worden, maar we waren er en hadden toch geen haast. Weer de Wild Card gebruikt (dat geld hebben we er nu wel uit gehaald). Het meisje van de receptie meldde dat we hout konden kopen bij de Farmstall waarop Conny vroeg of dat voor de braai was of voor de warmte. Meisje lachen, was voor de braai. Later bleek dat we het voor de warmte ook wel konden gebruiken. En toen op naar de accommodatie. We kwamen de ene bloemenpracht na de andere tegen, dus de 2 kilometer naar het huisje heeft ook even geduurd door het vele stoppen om te filmen en te fotograferen. De bloemenvelden zijn minder "dik" begroeid dan tijdens het hoogtepunt (dit jaar medio augustus in verband met de vroege regen) maar nog steeds erg mooi. Conny heeft nog nooit zoveel bloemen gefotografeerd als vandaag :-) . Bij het huisje aangekomen liepen we met de mond open rond. Toevallig hadden we een aangepast huisje voor minder validen, dus beugels bij het toilet en een klapkrukje bij de douche. Lina helemaal blij want dat maakt het leven een stuk makkelijker. Maar het mooiste moest nog komen: een serre! Echt prachtig, de ramen kunnen helemaal open bij mooi weer en een uitzicht... Formidabel! Zo mooi, echt geweldig. Dus we hebben de rest van de middag lekker in de serre gezeten om te genieten van het uitzicht. En tijdens het eten (uiteraard ook in de serre) van de zonsondergang. Geweldig!

We hebben ook nog sprinkhanen gezien (zwart met oranje) en allerlei vogeltjes, een witstaartmangoest, een haas met enorme oren die in het zand ging rollen, nog een schildpad, etc. etc. En natuurlijk bloemen overal om het huisje. Soms is het jammer dat je ergens maar 1 nacht blijft, hoe leuk het ook is om iedere keer weer nieuwe plekken te ontdekken. Dit is zo`n plek waar je best wel langer wilt blijven. En de slechte weg zijn we ook al vergeten (totdat we morgen weer vertrekken :-) ).

Morgen gaan we naar Strandfontein. Dat is het huisje van de dame die vorig jaar geen geld wilde ontvangen want "dat moest ze dan allemaal weer verklaren". Dus moet nog betaald worden. Zal ons benieuwen of het allemaal wel goed gegaan is met de reservering. Nou ja, alternatieve accommodatie is de auto...