De Atlantische Oceaan

Vandaag was het tijd om het aride gebied van Zuid Afrika te verlaten en richting kust te vertrekken. Rond 9 uur begonnen we aan de rit terug over de hobbelweg. En om 10 uur kwamen we aan bij Kamieskroon. Niet verwonderlijk als je 21 kilometer moet rijden en je rijdt 20 kilometer per uur :-)

Daarna de N7 op richting Vanrhynsdorp. Onderweg kwamen we een aantal vrachtwagens tegen met daarvoor een personen auto en daarachter twee auto`s met zwaailichten van de Military Police. De vrachtwagens gingen naar de berm. Wat er aan de hand was, weten we niet. Toen we eindelijk aankwamen bij Vanrhynsdorp, stond daar ook allemaal Military Police en ook vrachtwagens, werd de weg afgezet en moesten we even wachten totdat we konden doorrijden. We zijn er nog steeds niet achter wat er aan de hand was, maar al die auto`s hadden een geel kenteken eindigend op een M, dus we vermoeden dat ook de vrachtwagens militair waren (waar zou je anders met een boot naar toe moeten) en dat het een of andere oefening was ofzo.

Anyway, eindelijk konden we verder naar Vredendal waar we boodschappen zouden doen en even zouden tanken. Zo gezegd, zo gedaan. Avondeten gehaald (spareribs met chicken pasta, inderdaad een wat vreemde combinatie :-) , maar wel lekker! En getankt bij Engen. En toen door naar Lutzville. Was een kippe-eindje en al snel waren we in Lutzville en toen door naar Strandfontein. Volgens de dame van de accommodatie moesten we maar even bellen als we er waren, want de routebeschrijving op internet klopte niet. Nee, die misschien niet, maar de routebeschrijving die Conny had uitgezocht wel! Dus we hadden de accommodatie al snel zelf gevonden, maar de eigenaresse was er natuurlijk (nog) niet. Dus Conny maar even bellen met het opgegeven nummer en na ongeveer 10 minuten (we waren ook te vroeg, we konden pas na 14:00 uur inchecken en we waren er 13:40 al) kwam er een man aanrijden die zichzelf voorstelde als Kallie. Hij werkt bij El Shaddai, een makelaar in vakantiehuisjes. Dus rondleidinkje gehad, sleutels overhandigd gekregen en afspraken gemaakt voor het vertrek. Hoeven pas 10 uur het huisje uit, maar later mocht ook zei hij. Das lekker relaxed.

Het huisje zelf is echt zo`n huisje dat aan het strand staat (lees: tikkeltje uitgeleefd), maar het uitzicht is echt fenomenaal! Een paar meter en je staat op het strand aan de Atlantische Oceaan. En toegegeven, dat heeft ook wel wat. De rest van het huisje is basic en zoals gezegd, wel een beetje uitgeleefd (dus er zijn wel wat dingen die kapot of niet helemaal goed meer zijn). Maar het is maar voor 1 nachtje en we komen niet voor het huisje, wel voor de zee.

Dus daar hebben we vandaag dan ook ruimschoots van genoten. We hebben de schuifpui open gegooid en ons bammetje gegeten met uitzicht op de zee. Daarna zijn we een stukje langs de zee gaan kuieren. Mooi asfalt dus Lina kon mooi in de rolstoel mee. Bovenaan de weg weer genoten van de zee en toen weer terug. En toen zijn we heerlijk op een tuinstoel voor het huisje gaan zitten en hebben we NOG meer genoten van de zee :-) . We ontdekken een patroon...

Voordeel van vroeg aankomen is dat je nog zeeen (ha ha ha) van tijd hebt! Dus we hebben net het avondeten op en zitten nu heerlijk met wat tijdschriften op de bank te relaxen. We hebben ook de man van de rooibostour gebeld over het tijdstip waarop we maandag met de tour meegingen. Nou, Conny heeft ettelijke keren met hem gemaild, hij kon zich ons ook herinneren (oja, uit Nederland) maar had vervolgens niets in het reserveringsboek staan. Lekker dan. Was geen probleem, er was een tour gepland en we konden gerust mee. Dus maandag a.s. gaan we de "Full Tour" beleven, oftewel, naar de rooibosboerderij en onderweg onderricht krijgen in de plantjes etc.

Morgen rijden we richting Citrusdal waar we in het Wolfskop Nature Reserve zullen verblijven. En we moeten niet vergeten: voordat we Citrusdal uitrijden, moeten we Kobus bellen! :-) Zal ook wel weer wat worden :-)