Cheetahs en een ongelukje

Vandaag zijn we naar het Hoedspruit Centrum voor bedreigde diersoorten geweest (beter bekend als het Kapama Cheetah Project van Lente Roode). We waren wat te vroeg dus hebben eerst op het terras een flesje water gedronken en werden daarna meegenomen om een introductie DVD te bekijken over het centrum, welke dieren er zijn en wat ze allemaal doen. En das heel wat. Van cheetahs tot wilde honden van zebra`s die geadopteerd zijn door een schaap tot een gieren restaurant.

De tour begon bij de wilde honden, een van de meest bedreigde diersoorten in Afrika. Prachtig om ze van zo dichtbij te zien. In het centrum is een groep van 14 honden. Oorspronkelijk was het een groep van meer dan 30 die in het Kapama Nature Reserve leefden maar daar ontsnapt zijn. Boeren hebben er toen heel wat afgeschoten totdat er nog 7 over waren die opgevangen zijn in het centrum. En inmiddels zijn dat er dus 14 geworden.

Vervolgens zijn we langs de cheetahs gereden die in verschillende delen van het centrum in grote hokken gehouden worden. Daar wordt hun gezondheid in de gaten gehouden en worden fokprogramma's opgezet zodat ze weer in het wild uitgezet kunnen worden (zoals de cheetah moeder met 3 jongen die we vorig jaar tijdens de game drive gezien hebben). Ze worden ook succesvol uitgezet bij vliegvelden waar ze veel last hebben van bokken en wrattenzwijnen op de baan (nu dus niet meer). Er is heel veel verteld over de cheetah. Ze hebben daar ook de koningscheetah die we ook inderdaad gezien hebben, maar niet hebben kunnen fotograferen, maar wel gefilmd!

Daarna gingen we naar het gieren restaurant waar (hoeveel mazzel kun je hebben) net weer nieuwe botten uitgestrooid waren. Dus het was er vergeven van de gieren, allemaal verschillende soorten. Echt een kerkhof vol met botten en daarop een hele zooi gieren die aan kwamen vliegen en weer wegvlogen, met elkaar vochten om een stukje vlees. Prachtig!

We kwamen ook nog een paar aapjes tegen die er oorspronkelijk niet hoorden. Een aapje had een heel kort staartje, die was dus bij een cheetah terecht gekomen. Ook hebben we nog waterschildpadden gezien en nyala`s en andere bokken.

En toen was de tour alweer ten einde! Heel indrukwekkend om te zien hoe ze proberen om bedreigde diersoorten weer een nieuwe kans te geven. Cees en Conny hebben nog een duizendpoot vastgehouden, voelt heel raar en eigenlijk best wel goor :-)

Nog even het winkeltje ingeweest waar Conny dacht dat ze al van het trapje af was. Bleek niet zo te zijn, mistte de onderste tree, rechterenkel zwikte om, linkerenkel klapte dubbel en daar lag ze. Het voelde en hoorde behoorlijk naar en even dacht Conny dat de enkel ook echt knak had gezegd. Lina dacht dat Conny bewusteloos op de grond lag. In werkelijkheid was Conny haar eigen klunsigheid aan het verwerken en aan het checken of er iets gebroken was. Maar dankzij jaren en jaren in Kee ma ja seh en spreidstand staan blijkt ze behoorlijk solide enkels te hebben, dus is het gelukkig "alleen maar" een behoorlijk verstuikte enkel (maar best wel pijnlijk, pfieuw).

En toen waren er dus twee die naar het busje strompelden. Terug naar de lodge, even relaxen en daarna lunchen. Vanmiddag hebben we om 15:30 uur weer een sunset game drive, maar we hebben inmiddels al zoveel gezien, we zouden niet meer weten wat we verder nog zouden moeten zien... Wat is vakantie toch super vervelend :-)

--Vervolg--
Vandaag werden we inderdaad om 15:30 uur gehaald voor de game drive (eerst om 15:00 uur, maar de chauffeur had zich vergist). De eerste dieren die we tegen kwamen waren de buffels die op dezelfde plek als gisteren lagen. Vervolgens gnoes, impala`s, zebra`s, giraffen. De gids had sporen van olifanten gevonden (kan volgens ons nooit moeilijk zijn, volg de afgebroken takken en de hopen op de grond) en na ongeveer een half uur zoeken (blijkbaar is het toch moeilijker dan we dachten) kwamen we inderdaad bij een kudde met een mega groot mannetje.

Na de ettelijke foto`s weer verder en daarna zijn we eigenlijk het spoor bijster geraakt. We kwamen weer langs de witte leeuwen (maar hoe moeilijk kan dat zijn, ze zitten in hetzelfde afgesloten gebied :-) ). Maar daarna werd het behoorlijk stil zowel met de dieren als met de gids en spoorzoeker. Ze werden zelfs wat knorrig naarmate er minder en minder dieren waren. Nu zijn wij natuurlijk extreem verwend met alles wat we tot nu toe gezien hebben (en vorig jaar). Maar toegegeven, het was inderdaad wat karig.

Op een gegeven moment gingen ze zoeken naar neushoorns. Nou, we hebben het rondje verschillende keren gereden, maar de neushoorns hadden er geen zin in. Dus de heren vielen nu helemaal stil en spraken alleen nog maar met elkaar. Beetje sneu voor diegene die vandaag hun eerste game drive hadden. Of juist misschien een voordeel, ze hadden toch geen verwachtingen. We hebben wel in het donker een caracal gezien en een afrikaanse civetkat. Dus inderdaad, de game drive op zich staat niet in onze top 5, maar het was toch best leuk omdat we verschillende andere dieren gezien hebben, die we nog niet gezien hadden.

Morgen vertrekken we richting Kruger Park. Kijken of we nu wel een wild card kunnen kopen en of we onze schuld van vorig jaar kunnen aflossen.